Uroczysta wieczerza pierwszego, a w diasporze także drugiego dnia święta Pesach, o ściśle uregulowanym przebiegu. Seder (hebr., dosł. porządek, jid. sejder) poświęcony jest wspominaniu nocy wyjścia Izraelitów z Egiptu i przeżywaniu odzyskania wolności. Seder to najważniejsze religijne wydarzenie w domu żydowskim w ciągu roku zawierające wiele motywów symbolicznych, a równocześnie – wychowawczych. Szczególną wagę przywiązywano do uczestnictwa w nim dzieci.
Według talmudycznego traktatu Pesachim Rabi Akiwa miał rozdawać dzieciom orzechy i słodycze, aby nie zasypiały podczas wieczerzy. Seder następuje bezpośrednio po okresie przygotowań, który wieńczy Erew Pesach (hebr., wigilia [święta] Pesach). Podczas wieczerzy sederowej w każdym, nawet najbiedniejszym domu żydowskim na stole muszą się pojawić maca i wino, dlatego rozwinął się system pomocy ubogim w przygotowaniu sederu.
Podczas wieczerzy uczestnicy powinni siedzieć podparci – co ma nawiązywać do półleżącej pozycji, w jakiej ucztowali Rzymianie w czasach kształtowania się zwyczajów sederowych – wyrażając postawę ludzi wolnych. Centralne miejsce na stole zajmują trzy mace umieszczone jedna nad drugą, zwane kohen (hebr., kapłan), levi (hebr., przywiązany, przyłączony, wierny) i Izrael (hebr., oby Bóg [El] zwyciężał) symbolizujące hierarchiczny ład ludu Izraela.
[i](na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)[/i]
