Szwedzka ruda i porty Norwegii

Rudę żelaza – surowiec niezbędny dla produkcji wojennej Trzeciej Rzeszy – dostarczano ze Szwecji. Latem transport odbywał się przez Zatokę Botnicką.

Publikacja: 23.01.2009 07:32

Niemiecki krążownik „Lützow”, który brał udział w inwazji na Norwegię

Niemiecki krążownik „Lützow”, który brał udział w inwazji na Norwegię

Foto: Archiwum „Mówią Wieki"

Jednak w zimie lód skuwał porty w tym rejonie i rudę transportowano koleją do niezamarzającego portu w norweskim Narwiku, a stamtąd do Niemiec. Trasa była bezpieczna, gdyż statki płynęły cały czas po wodach terytorialnych Norwegii.

Gdy Wielka Brytania przystąpiła do wojny, pierwszy lord admiralicji Winston Churchill zarządził opracowanie planu „Katarzyna” – wysłania na Bałtyk jednostek Royal Navy, aby przerwać komunikację między Rzeszą a Szwecją. 19 września zaś złożył w Izbie Gmin propozycję zaminowania norweskich wód terytorialnych, by utrudnić dostawy przez Narwik. Koncepcji tej przeciwne było Foreign Office, obawiając się pogwałcenia neutralności Norwegii.

W tym samym czasie adm. Rolf Carls, dowódca niemieckiej Marinegruppe-Nord, zwrócił uwagę adm. Erichowi Raederowi, dowódcy Kriegsmarine, na konieczność opanowania wybrzeży Norwegii, z których lotnictwo bombowe mogłoby atakować bazę Royal Navy w Scapa Flow na Orkadach oraz północno-wschodnie wybrzeże Anglii. Adm. Karl Dönitz zasugerował w swym memorandum użycie U-Bootów na wodach norweskich. 10 października Reader wskazał Hitlerowi na niebezpieczeństwo udostępnienia przez Norwegów portów dla okrętów Royal Navy.

Po agresji sowieckiej na Finlandię Churchill ponownie nie zyskał przychylności parlamentarzystów, którzy zgodzili się jedynie na przygotowanie operacji desantowej w rejonie Narwiku w celu opanowania linii kolejowej prowadzącej z tego miasta do kopalni rudy żelaza w okolicach Galivare w Szwecji i dalej do Finlandii. Pomoc dla walczącej z najazdem sowieckim Finlandii miała być pretekstem do lądowania Brytyjczyków w Narwiku. W rzeczywistości głównym motywem było przejęcie kontroli nad szwedzkimi kopalniami.

Hitler zwlekał z inwazją na Norwegię, obawiając się przewagi Royal Navy nad Kriegsmarine. Na początku grudnia 1939 r. przywódca faszystów norweskich Vidkun Quisling zwrócił się do Rzeszy o pomoc finansową w zorganizowaniu puczu i przejęcia władzy w Norwegii. Stwierdził, że ma poparcie części kadry dowódczej armii norweskiej. Wśród niej był także pułkownik Sundlo, który dowodził Narwikiem.

14 grudnia Liga Narodów potępiła Związek Sowiecki za agresję na Finlandię i prosiła o udzielenie jej pomocy.

Wizyta Quislinga w Berlinie dała asumpt do rozpoczęcia 27 stycznia 1940 r. przez Naczelne Dowództwo Wehrmachtu prac nad planem „Weserübung” – przygotowaniem sił niemieckich do zajęcia baz wojskowych w Danii i Norwegii.

Jednak w zimie lód skuwał porty w tym rejonie i rudę transportowano koleją do niezamarzającego portu w norweskim Narwiku, a stamtąd do Niemiec. Trasa była bezpieczna, gdyż statki płynęły cały czas po wodach terytorialnych Norwegii.

Gdy Wielka Brytania przystąpiła do wojny, pierwszy lord admiralicji Winston Churchill zarządził opracowanie planu „Katarzyna” – wysłania na Bałtyk jednostek Royal Navy, aby przerwać komunikację między Rzeszą a Szwecją. 19 września zaś złożył w Izbie Gmin propozycję zaminowania norweskich wód terytorialnych, by utrudnić dostawy przez Narwik. Koncepcji tej przeciwne było Foreign Office, obawiając się pogwałcenia neutralności Norwegii.

Historia
Telefony komórkowe - techniczne arcydzieło dla każdego
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Historia
Paweł Łepkowski: Najsympatyczniejszy ze wszystkich świętych
Historia
Mistrzowie narracji historycznej: Hebrajczycy
Historia
Bunt carskich strzelców
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Historia
Wojna zimowa. Walka Dawida z Goliatem