Generał Zygmunt Bohusz-Szyszko

Zdawał sobie sprawę, że sukces na polu walki piechocie mogły zapewnić czołgi i lotnictwo

Publikacja: 23.01.2009 07:29

Płk Zygmunt Bohusz-Szyszko składa przysięgę na wierność sztandarowi Samodzielnej Brygady Strzelców P

Płk Zygmunt Bohusz-Szyszko składa przysięgę na wierność sztandarowi Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, 10 kwietnia 1940 r.

Foto: Archiwum „Mówią Wieki"

[b]Generał Zygmunt Bohusz-Szyszko (1983 – 1982)[/b]

Przygodę z wojskiem rozpoczął jeszcze przed I wojną światową jako oficer armii carskiej.

W 1915 r. dostał się do niewoli austriackiej, skąd uciekł. Następnie służył w II Brygadzie Legionów. W listopadzie 1918 r. powrócił do Warszawy i wstąpił do organizowanego Wojska Polskiego.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W końcowym jej okresie dowodził 2. Kowieńskim Pułkiem Strzelców w 2. Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej. Od lutego 1921 r. pracował w Sztabie 19. Dywizji Piechoty. Po zdaniu egzaminów w latach 1921 – 1923 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej. Od maja 1925 r. szef Oddziału V Biura Ścisłej Rady Wojennej. Następnie na różnych stanowiskach w sztabach i oddziałach liniowych. Po awansie na stopień pułkownika w lutym 1934 r. został zastępcą dowódcy KOP. Następnie od sierpnia 1938 r. przez rok był zastępcą dowódcy 1. Dywizji Piechoty Legionów.

Przed wybuchem wojny przeszedł na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej w 16. Dywizji Piechoty. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. faktycznie dowodził dywizją, między innymi podczas natarcia na Łowicz w ramach bitwy nad Bzurą. Po przegranej kampanii przedostał się na Węgry, a następnie do Francji, gdzie w grudniu 1939 r. objął dowództwo 1. Dywizji Piechoty. W związku z planowanym udziałem polskich oddziałów w alianckim korpusie ekspedycyjnym, który miał wyruszyć na pomoc walczącej z Sowietami Finlandii, objął dowództwo Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. 19 kwietnia 1940 r. otrzymał awans na generała brygady.

Gen. Bohusz-Szyszko jako jedyny wśród alianckich dowódców walczących w Norwegii zdawał sobie sprawę, że sukces na polu walki piechocie mogły zapewnić czołgi i lotnictwo. Zabiegał o to od samego początku organizacji SBSP. Jednak dowództwo francuskie nie wyraziło zgody na wysłanie do Norwegii polskiej kompanii czołgów i eskadry lotniczej. Generał musiał w czasie bitwy o Narwik wielokrotnie wypełniać rozkazy przełożonych, których poglądy na współczesną wojnę kończyły się na roku 1918.

Po klęsce Francji od września 1940 r. komendant Centralnego Ośrodka Wyszkolenia I Korpusu Polskiego w Crawford. Po zawarciu układu Sikorski – Majski został wyznaczony przez gen. Sikorskiego na szefa Polskiej Misji Wojskowej w ZSRR. Uczestniczył w podpisaniu umowy wojskowej polsko-sowieckiej. W 1942 był m.in. dowódcą 7. Dywizji Piechoty i szefem Sztabu Armii Polskiej w ZSRR. Po ewakuacji Armii Polskiej z ZSRR na Bliski Wschód objął dowództwo 5. Dywizji Piechoty. Po reorganizacji Armii Polskiej na Wschodzie został zastępcą gen. Władysława Andersa, dowódcy 2. Korpusu. Na tym stanowisku uczestniczył w bitwie o Monte Cassino, Ankonę, linię Gotów, brał udział w walkach w Apeninach Emiliańskich. Od marca 1945 r. p.o. dowódcy 2. Korpusu. Po wojnie pozostał na emigracji i osiedlił się w Londynie. Od marca 1976 r. generalny inspektor Polskich Sił Zbrojnych.

[b]Generał Zygmunt Bohusz-Szyszko (1983 – 1982)[/b]

Przygodę z wojskiem rozpoczął jeszcze przed I wojną światową jako oficer armii carskiej.

Pozostało 96% artykułu
Historia
Klub Polaczków. Schalke 04 ma 120 lat
Historia
Kiedy Bułgaria wyjaśni, co się stało na pokładzie samolotu w 1978 r.
Historia
Pomogliśmy im odejść z honorem. Powstanie w getcie warszawskim
Historia
Jan Karski: nietypowy polski bohater
Historia
Yasukuni: świątynia sprawców i ofiar
Materiał Promocyjny
20 lat Polski Wschodniej w Unii Europejskiej