[b]Generał Zygmunt Bohusz-Szyszko (1983 – 1982)[/b]
Przygodę z wojskiem rozpoczął jeszcze przed I wojną światową jako oficer armii carskiej.
W 1915 r. dostał się do niewoli austriackiej, skąd uciekł. Następnie służył w II Brygadzie Legionów. W listopadzie 1918 r. powrócił do Warszawy i wstąpił do organizowanego Wojska Polskiego.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W końcowym jej okresie dowodził 2. Kowieńskim Pułkiem Strzelców w 2. Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej. Od lutego 1921 r. pracował w Sztabie 19. Dywizji Piechoty. Po zdaniu egzaminów w latach 1921 – 1923 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej. Od maja 1925 r. szef Oddziału V Biura Ścisłej Rady Wojennej. Następnie na różnych stanowiskach w sztabach i oddziałach liniowych. Po awansie na stopień pułkownika w lutym 1934 r. został zastępcą dowódcy KOP. Następnie od sierpnia 1938 r. przez rok był zastępcą dowódcy 1. Dywizji Piechoty Legionów.
Przed wybuchem wojny przeszedł na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej w 16. Dywizji Piechoty. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. faktycznie dowodził dywizją, między innymi podczas natarcia na Łowicz w ramach bitwy nad Bzurą. Po przegranej kampanii przedostał się na Węgry, a następnie do Francji, gdzie w grudniu 1939 r. objął dowództwo 1. Dywizji Piechoty. W związku z planowanym udziałem polskich oddziałów w alianckim korpusie ekspedycyjnym, który miał wyruszyć na pomoc walczącej z Sowietami Finlandii, objął dowództwo Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. 19 kwietnia 1940 r. otrzymał awans na generała brygady.
