Gen. Montgomery zyskał czas na wzmocnienie swojej armii. W ciągu września 8. Armia została wzmocniona i przed rozpoczęciem bitwy pod Alamajn posiadała 252 czołgi Sherman, 170 czołgów Grant, 294 czołgi Crusader, 119 czołgów Stuart, 194 czołgi Valentine. Oprócz tego znacznie wzmocniono obronę przeciwpancerną – do 554 dział dwufuntowych i 849 dział sześciofuntowych. Montgomery główny nacisk położył więc na wzmocnienie siły ogniowej 8. Armii. Łącznie liczyła ona 195 000 żołnierzy.
W tym czasie Armia Pancerna Afryka posiadała 249 czołgów niemieckich i 278 włoskich. Oprócz tego dysponowała 68 działami przeciwpancernymi kaliber 76,5 mm oraz 290 działami przeciwpancernymi kaliber 50 mm (Pak 38). Oddziały niemieckie dysponowały również kilkudziesięcioma działami 88 mm. Stan sił włosko-niemieckich wynosił 104 000 ludzi.
Montgomery wyznaczył zadania dla swoich korpusów. Na odcinku północnym XXX Korpus gen. Oliviera Leese’a miał czterema dywizjami piechoty dokonać włamania w niemieckie pozycje, robiąc równocześnie dwa przejścia w polach minowych dla czołgów. W tym momencie do walki miał wejść X Korpus gen. Herberta Lumsdena, którego dwie dywizje pancerne (1. i 10.) po przejściu pierwszej linii obrony niemieckiej miały zniszczyć nieprzyjacielskie oddziały pancerne. Natomiast znajdujący się na południowym odcinku 8. Armii brytyjski XIII Korpus gen. Briana Horrocksa (44. Dywizja Piechoty, 7. Dywizja Pancerna oraz Brygada Wolnych Francuzów) miał za zadanie uderzyć na pozycje zajmowane przez oddziały włoskie, a następnie na niemiecką 21. Dywizję Pancerną, wiążąc ją walką. Natarcie XIII Korpusu powinno wprowadzić przeciwnika w błąd co do głównego kierunku alianckiej ofensywy.
Wbrew dotychczasowej taktyce stosowanej przez dowódców brytyjskich gen. Montgomery chciał uderzyć na nieprzyjaciela nie w jego najsłabszym miejscu, ale najmocniejszym. Miał zaatakować na północy, gdzie niemieckie pozycje były najlepiej rozbudowane oraz znajdowały się najbardziej rozległe pola minowe. Warto zaznaczyć, że na swoich przedpolach wojska osi założyły prawie 500 000 różnego rodzaju min.
23 października w godzinach popołudniowych gen. Harold Alexander otrzymał od premiera Winstona Churchilla telegram z jednym słowem: „Zip” – oznaczało to rozpoczęcie operacji „Lightfoot” – ofensywy 8. Armii pod Alamajn.
