Strategia i taktyka: KOP – elita Wojska Polskiego

Korpus Ochrony Pogranicza był specjalną formacją wojskową powołaną do ochrony wschodnich rubieży Rzeczypospolitej Polskiej. W razie wojny z ZSRR jednostki KOP miały prowadzić działania osłonowe wzdłuż granic kraju, opóźniać ruchy nieprzyjaciela, dając czas na mobilizację sił głównych Wojska Polskiego.

Publikacja: 24.04.2009 11:30

Podstawowymi jednostkami KOP były bataliony piechoty sformowane w pułki i brygady). Od jednostek liniowych WP odróżniało je słabsze nasycenie artylerią i wsparcie saperów. W skład batalionu wchodziły średnio trzy kompanie strzeleckie oraz kompania odwodowa.

Każda kompania obsadzała trzy – cztery strażnice, utrzymując za wysuniętymi placówkami pluton odwodowy gotowy do kontrakcji.

W KOP służyli specjalnie wyselekcjonowani żołnierze narodowości polskiej z centralnych i zachodnich województw. Wcześniej musieli przejść półroczne lub roczne szkolenie w oddziałach liniowych WP. Przeniesieni na wschód, musieli poznać specyfikę służby granicznej. Podczas szkolenia duży nacisk kładziono na szlifowanie taktyki walki w małych zespołach oraz przygotowanie oddziałów do działań opóźniających i osłonowych.

Doskonaleniu indywidualnych umiejętności strzeleckich oraz działaniom na szczeblu drużyny poświęcano co najmniej dwie godziny dziennie.

Ponadto raz do roku organizowano sprawdzian sprawności zawodowej oficerów oraz zajęcia sztabowe i gry taktyczne na wyższych szczeblach. Dlatego można powiedzieć, że oficerowie i żołnierze należeli do elity naszej armii. Od 1937 roku przystąpiono do wzmacniania siły bojowej na szczeblu brygad i pułków KOP, tworząc dodatkowe oddziały artylerii, saperów i kawalerii.

W wyniku sierpniowej i wrześniowej mobilizacji w 1939 roku najbardziej doświadczone jednostki KOP wysłano na zachód, do walki z Niemcami. W rezultacie w momencie sowieckiej agresji na Kresach znajdowało się ok. 24 batalionów piechoty, w pośpiechu odtwarzanych i niedostatecznie wyposażonych, posiadających większy odsetek żołnierzy niepolskiej narodowości. Sowiecka przewaga na odcinku jednego batalionu wynosiła średnio ok. 40 do 1.

Podstawowymi jednostkami KOP były bataliony piechoty sformowane w pułki i brygady). Od jednostek liniowych WP odróżniało je słabsze nasycenie artylerią i wsparcie saperów. W skład batalionu wchodziły średnio trzy kompanie strzeleckie oraz kompania odwodowa.

Każda kompania obsadzała trzy – cztery strażnice, utrzymując za wysuniętymi placówkami pluton odwodowy gotowy do kontrakcji.

Historia
Na ratunek zamkowi w Podhorcach i innym zabytkom
Historia
„Apokalipsa była! A w literaturze spokój”
Historia
80. rocznica wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Świat słucha świadectwa ocalonych
Historia
Pamięć o zbrodniach w Auschwitz-Birkenau. Prokuratura zamknęła dwa istotne wątki
Historia
Był ślub w Auschwitz. Tylko jeden