Po śmierci Piłsudskiego w 1935 roku ogłoszono w prasie niemieckiej, że Piłsudski był w roku 1917 aresztowany i internowany na własną prośbę. Znane mi są dwie takie wypowiedzi w prasie niemieckiej w Gdańsku. Hitlerowski „Danziger Vorposten” napisał w nr 110 z 13 maja 1935 roku, że „Piłsudski (…) 21 lipca 1917 roku został na własną prośbę (auf seine Bitten) aresztowany i internowany w twierdzy magdeburskiej”. A niemiecko-narodowe „Danziger Neueste Nachrichten” napisały w nr 110 z 13 maja 1935 roku, że „Komendant na własne życzenie (auf eigenen Bunsch) został aresztowany i wraz ze swym szefem sztabu przywieziony do twierdzy w Magdeburgu”.
Skomentowałem tę informację już w roku 1936 następującymi słowami: „Jeśliby ta gdańsko-niemiecka wiadomość była prawdziwa, należałoby przyjąć, że prawdziwa jest również wersja od dawna kursująca w społeczeństwie polskim, iż konflikt Piłsudskiego z Niemcami został zaaranżowany celowo i za obopólną zgodą w tym celu, by położyć kres gwałtownemu zmniejszaniu się popularności Piłsudskiego w społeczeństwie polskim”.
34 lata później pisałem: „Konflikt Piłsudskiego z Niemcami, który zaprowadził go do internowania w Magdeburgu, co najmniej nie był głęboki. Piłsudski nie przerzucił się przez ten konflikt do orientacji alianckiej, pozostał nadal stronnikiem państw centralnych – ale odniósł z tego konfliktu tę wielką korzyść, że popularność jego w narodzie polskim została odbudowana, choć z pewnością był pod koniec zdania, że jego internowanie trwa zbyt długo”.
[i][Jędrzej Giertych, „Józef Piłsudski 1914 – 1919”, t. II, Londyn 1982, s. 457][/i]
