[srodtytul]Świat[/srodtytul]
W lipcu 1942 roku w Stanach Zjednoczonych przebywał premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill. Przeprowadził oficjalne rozmowy z prezydentem Rooseveltem oraz innymi politykami amerykańskimi, a także zapoznał się z postępem prac nad amerykańsko-brytyjskim projektem skonstruowania bomby atomowej (nosił on kodową nazwę DSM – Development of Substitute Material). Była to część tzw. projektu Manhattan. Mimo że prace rozpoczęto dopiero na początku 1942 roku, był on już bardzo zaawansowany. Na uniwersytecie w Chicago trwały przygotowania do uruchomienia pierwszego reaktora atomowego (rozpoczął pracę w grudniu). Churchill wyraził nadzieję, że rozwój wydarzeń wojennych wykluczy konieczność użycia nowej broni. Tak się jednak nie stało. Wiosną 1945 roku Amerykanie wyprodukowali bombę atomową i w sierpniu zrzucili ją na japońskie miasta Hiroszimę i Nagasaki.
[srodtytul]Europa[/srodtytul]
22 czerwca 1942 roku Niemcy rozpoczęli ofensywę na południu Rosji. Nosiła ona kryptonim „Fall Blau” (później zmieniony na „Brauschweig”). Pierwszoplanowym celem były roponośne złoża na Kaukazie i w Azerbejdżańskiej SRR. Hitler zamierzał także odciąć Sowietów od dostaw zaopatrzenia przez Iran w ramach amerykańskiego programu Lend-Lease.
Aby osłonić ofensywę od północy, podjęto także uderzenie na leżący nad Wołgą Stalingrad. Do natarcia ruszyło pięć armii niemieckich oraz trzy armie sojusznicze: rumuńska, włoska i węgierska (w sumie 90 dywizji). Już w pierwszych tygodniach odniosły one błyskotliwe sukcesy: po opanowaniu Donbasu wyszły na linię rzeki Don. Hitlerowi nie powiódł się jednak plan całkowitego rozbicia wojsk sowieckich i 23 lipca musiał wydać dyrektywę o przedłużeniu operacji „Brauschweig”.
