Za autora koncepcji pilotowanej bomby z napędem rakietowym uważa się podporucznika marynarki (według części publikacji chorążego) Mitsuo Ohtę, który przedstawił ją w połowie 1944 roku, a więc już po pierwszych atakach kamikaze przeprowadzonych m.in. za pomocą myśliwców Mitsubishi A6M Reisen uzbrojonych w bomby o wadze 250 kg. Pomysł Ohty został zaaprobowany i skierowany do realizacji. Ostatecznie aparat latający otrzymał oznaczenie MXY 7 Ohka (kwiat wiśni). Ponieważ projekt techniczny przygotował zespół Instytutu Lotnictwa Marynarki Wojennej w Yokosuce, stosowano również oznaczenie fabryczne Yokosuka M6A.

Aby zmniejszyć masę pilotowanej bomby, pozbawiono ją podwozia, a start odbywał się spod kadłuba samolotu nosiciela, czyli bombowca G4M2e lecącego z prędkością 320 km/h. Następnie samolot pocisk pokonać mógł lotem ślizgowym dystans do 80 km. Osiągnąwszy rejon celu, pilot uruchamiał silnik rakietowy i rozpoczynał atak, nurkując z prędkością 800 km/h.

Budowa doświadczalnych egzemplarzy trwała kilka tygodni, ale już pod koniec września 1944 roku 15 maszyn MXY 7 było gotowych do prób. Pierwsze testy w locie, bez napędu, odbyły się w październiku, a pierwszy lot z pracującym silnikiem rakietowym w listopadzie 1944 roku. Osiągnięto wówczas prędkość poziomą 645 km/h na wysokości 3500 m. Do szkolenia pilotów zbudowano 50 sztuk szybowców Ohka K-1.