Jego pontyfikat po dziś dzień inspiruje artystów, pisarzy i filmowców. Niekończące się zainteresowanie życiem i działalnością Jana Pawła II ma kilka przyczyn. Pierwszą i najbardziej oczywistą jest wyjątkowość papieża Polaka. Nigdy wcześniej na czele Kościoła nie stał tak wszechstronnie uzdolniony i otwarty na ludzi człowiek. Kamera go kochała, a on sam – zapewne dzięki doświadczeniu wyniesionemu z teatru – potrafił swymi wystąpieniami porwać tłumy. Relacje telewizyjne z jego kolejnych pielgrzymek biły rekordy oglądalności. To już były nie tylko setki tysięcy zgromadzonych wiernych przed ołtarzem – miliony ludzi z całego świata znały jego pogodną, uśmiechniętą twarz. Był pierwszym papieżem, który w takim stopniu wykorzystał telewizyjne medium do głoszenia nauk Kościoła.
Drugi powód to sam Jan Paweł II – wybitna i złożona osobowość, dla wielu niepodważalny autorytet w kwestiach religijno-moralnych. O takich ludziach nigdy dość informacji. Nie tylko więc wierni Kościoła katolickiego nieustannie pragną pogłębiać swoją wiedzę o Karolu Wojtyle, o jego życiu w Polsce, zanim został następcą św. Piotra. A jego ponad 25-letni pontyfikat obfitował w tak wiele przełomowych wydarzeń, że siłą rzeczy stał się nieprzebraną skarbnicą dla kolejnych twórców. Stąd i trzeci powód – bardziej przyziemny, ale nie mniej oczywisty – to „żyła złota” dla producentów filmowych i wydawców. Zwłaszcza w Polsce.
Polska premiera filmu „Karol. Człowiek, który został papieżem” odbyła się 17 czerwca 2005 r., nieco ponad dwa miesiące po śmierci Jana Pawła II. W tej części Karola Wojtyłę również zagrał Piotr Adamczyk
Utrwalony na celuloidowej taśmie
Aby lepiej poznać dzieło życia papieża Polaka, warto obejrzeć choć kilka filmów jemu poświęconych. Spośród bogatego katalogu tytułów godne uwagi są zarówno fabuły, jak i dokumenty. W Polsce najbardziej znaną produkcją, wielokrotnie powtarzaną w telewizji, jest dwuczęściowa fabularna opowieść o Janie Pawle II. „Karol. Człowiek, który został papieżem” to film w reżyserii Giacoma Battiata z 2005 r. w koprodukcji polsko-włosko-francusko-niemiecko-kanadyjskiej. Opowiada historię Karola Wojtyły od czasów młodości do momentu wybrania go na papieża. Scenariusz, na podstawie książki „Historia Karola” autorstwa Gianfranca Svidercoschiego, napisał Giacomo Battiato. Młodego Wojtyłę zagrał Piotr Adamczyk.
Polska premiera filmu odbyła się 17 czerwca 2005 r., czyli zaledwie w kilka tygodni po śmierci papieża (2 kwietnia). Polska była jedynym krajem, w którym film trafił na ekrany kin – powstał jako film telewizyjny i jako taki był nadawany w innych krajach. Akcja filmu rozpoczyna się w 1939 r. w Krakowie na Wawelu, gdy wojska niemieckie dokonują inwazji na Polskę. Pod nazistowską okupacją młody student Uniwersytetu Jagiellońskiego, świadek aresztowania wykładowców tej uczelni, dochodzi do wniosku, że powinien powstrzymać się od walki zbrojnej, a poświęcić się raczej chronieniu duchowego dziedzictwa narodu. W czasie wojny traci najbliższych: ojca, przyjaciół i kolegów. Karol Wojtyła stara się, aby w tym dotkniętym złem świecie dawać świadectwo ludzkich i religijnych wartości opartych na miłości Boga. Po wojnie Wojtyła, już jako ksiądz, a następnie jako biskup, w szczególny sposób interesuje się światem ludzi pracy, zjednując ich sobie bezinteresowną, pełną prostoty miłością i rzeczywistym świadectwem wiary. W ten sposób staje się niebezpiecznym przeciwnikiem komunistów. Akcja filmu kończy się konklawe, na którym zostaje wybrany nowy następca św. Piotra.