W 9 roku n.e. władzę w Chinach przejął uzurpator Wang Mang. Był uczonym konfucjanistą. Objęcie przez niego tronu oznaczało koniec panowania dynastii Zachodnich Hanów i miało być początkiem nowej – Xin. Jego plan się nie powiódł. Wang Mang zniósł prywatną własność ziemi i zakazał handlu nią, a także chłopami pańszczyźnianymi, aby rozbić wpływową grupę bogatych posiadaczy ziemskich, urzędników regionalnych i kupców. Oni jednak się zbuntowali, wykorzystali wielką powódź, która zmieniła koryto rzeki Huang-ho, oraz rozruchy chłopskie wywołane głodem. W 23 roku Wang Mang został zamordowany przez członków cesarskiej rodziny Liu, a jeden ze spiskowców Liu Xiu został pierwszym cesarzem odnowionej dynastii Hanów – tzw. Wschodnich.
Na przełomie er na mapie barbarzyńskiej Europy pojawiło się państwo Markomanów. Wyparci przez Rzymian znad Menu pod koniec I wieku p.n.e., rozpoczęli wraz z innymi plemionami swebskimi wędrówkę na wschód. Osiedlili się na terenie Kotliny Czeskiej i pod wodzą Marboda stworzyli sprawny organizm państwowy i prowadzili ożywioną wymianę handlową z Rzymem. Wellejusz Paterkulus w „Historii rzymskiej” zanotował, że Marbod to „potomek znakomitego rodu, silny fizycznie (...) wszystkie pobliskie ludy bądź w wojnie ujarzmił, bądź na mocy układów poddał swemu zwierzchnictwu. Wkrótce jednak w wyniku klęsk z Cheruskami i opozycją wewnętrzną Marbod musiał szukać schronienia w Rzymie. Państwo Markomanów upadło w połowie I wieku n.e.
Istniejąca od 200 lat kultura oksywska zanika w I wieku n.e. Jej cechą charakterystyczną była produkcja metalowych przedmiotów, szczególnie broni i jej elementów, np. jednosiecznych mieczy i grotów oszczepów z zadziorami, z miejscowych wysokofosforowych rud. Ceramikę stanowiły naczynia o kształcie jajowatym i beczułkowatym. Inną cechą charakterystyczną dla kultury oksywskiej było umieszczanie nad grobami stel lub kamiennych bruków. Kulturę pomorską wyparła kultura wielbarska, która rozwijała się początkowo na Pomorzu, a potem objęła Mazowsze, Podlasie, Wołyń i Polesie.
