Strategia i taktyka: broń atomowa

Pojawienie się nowej broni o olbrzymiej mocy diametralnie zmieniło myślenie o militarnej strategii. Oto do zrównania z ziemią sporego miasta nie było już potrzeba setek czy tysięcy samolotów, które powinny wykonać kilka – kilkanaście lotów bojowych – wystarczyła jedna maszyna z jedną bombą na pokładzie. Siła rażenia ładunku jądrowego oraz skala zniszczeń wywołanych przez wybuch sprawiały, że bomba atomowa była środkiem ostatecznym, jednoznacznie i nieodwołalnie rozstrzygającym konflikt na rzecz jej posiadacza. Mocarstwa, które nią dysponowały, z miejsca uzyskały gigantyczną przewagę nad innymi państwami. Jednak lęk przed powtórzeniem się tragedii, jaka dotknęła japońskie miasta, a także obawa, że ewentualny atomowy kontratak obróciłby całe regiony (a może nawet całą Ziemię) w wielkie cmentarzyska, sprawił, iż od prawie 55 lat broń ta pełni przede wszystkim rolę czynnika odstraszającego przed działaniami wykraczającymi poza konwencjonalne metody prowadzenia wojny. To właśnie jądrowa równowaga strachu przez lata powstrzymywała mocarstwa przed zamienieniem zimnej wojny w gorącą.Kiedy po drugiej wojnie światowej Stany Zjednoczone i ZSRR sięgnęły po wiedzę niemieckich naukowców konstruujących dla Hitlera broń rakietową dalekiego zasięgu (m.in. słynne V-2) stało się jasne, że w niedalekiej przyszłości powstaną pociski balistyczne zdolne niszczyć obiekty wroga bez zaangażowania choćby jednego pilota bombowca.