Próba lotu nad miastem w ruinach

Film symulujący lot samolotem w 1945 roku nad zniszczoną wojną Warszawą będzie gotowy w sierpniu. My już go widzieliśmy

Publikacja: 14.01.2010 09:25

Projekcja potrwa ok. 10 min. Rekonstrukcja ruin obejmuje głównie lewobrzeżną część miasta. Lecąc nad Wisłą, będzie można porównać, jak wyglądał fragment praskiego brzegu.

Foto: Życie Warszawy

Izabela Kraj

Szefowie Muzeum Powstania Warszawskiego po raz pierwszy obejrzeli wczoraj na gigantycznym ekranie w Złotych Tarasach efekt wspólnej pracy muzealnej ekipy i studia Platige Image. To komputerowa wizualizacja lotu nad zrujnowaną stolicą. Choć była to dopiero projekcja techniczna, film już teraz robi ogromne wrażenie.

[srodtytul]Tylko plac po getcie [/srodtytul]

Ruiny miasta zostały odtworzone, ulica po ulicy, dom po domu, z tysięcy archiwalnych zdjęć i map lotniczych z kwietnia 1945 r. i obrobione komputerowo. Bez szczegółów architektonicznych, rzeźbień, gzymsów, ale z zachowaniem obrazu zniszczeń i grozy wyludnionego miasta.

Nie jest to oczywiście cała Warszawa, a tylko jej fragment.

Lecimy od strony Mokotowa do Śródmieścia, nad samą Wisłą. Mijamy zburzone, podtopione mosty. Tylko jeden – tymczasowy, drewniany – z Żoliborza na Pragę jest cały. Na wysokości katedry św. Jana zniżamy lot i skręcamy w lewo nad Stare Miasto.

Mijamy pusty plac, na którym kiedyś stał Zamek Królewski, ruiny Pałacu Saskiego, plac Krasińskich. Całe Śródmieście straszy nieregularnymi kształtami szkieletów domów, w których z góry widać nawet poszczególne kondygnacje.

Elementem charakterystycznym jest brak dachów. Ciemnością zieją dziury okien i sufitów.

Tuż przy Barbakanie można zobaczyć np., jak blisko muru (inaczej niż dziś) stały kamienice. Ale najbardziej wstrząsające wrażenie robi przelot nad gettem. Wielkiego fragmentu miasta po prostu nie ma! Zostało zrównane z ziemią.

[srodtytul]Wszędzie szary pył [/srodtytul]

W filmie nie ma jaskrawych kolorów. Miasto jest przytłaczająco szare. Warszawa w 1945 r. po systematycznych bombardowaniach i pożarach była cała pokryta siwopiaskowym pyłem.

Niewątpliwie film trzeba będzie obejrzeć kilkakrotnie, by dokładnie rozpoznać poszczególne miejsca. Obraz jest wyświetlany na ekranie dość szybko.

– To autentyczna prędkość samolotu. Naszą pracę nad filmem zaczęliśmy od lotu śmigłowcem tą trasą i zachowaliśmy tempo lotu – wyjaśnia Piotr Śliwowski, szef sekcji historycznej MPW.

– Film oczywiście nie jest jeszcze ostatecznie gotowy. Wymaga „doszlifowania” szczegółów, m.in. ostrości obrazu. Chcieliśmy tylko zobaczyć, jak prezentuje się na dużym ekranie – mówi dyrektor Muzeum PW Jan Ołdakowski. – Chodziło nam o pokazanie poziomu zdewastowania Warszawy. My, którzy wojny nie przeżyliśmy, nawet gdy zdajemy sobie sprawę z ogromu zniszczeń, uświadamiamy je sobie dopiero, widząc ten obraz.

Film początkowo miał być wyświetlany w kabinie liberatora w hali Muzeum PW, ale plany się zmieniły.

– Chcemy urządzić salę projekcyjną z ekranem sferycznym – zapowiada dyrektor Jan Ołdakowski.

To ekran wygięty u dołu w łuk tak, że widzowie mieliby wrażenie, że patrzą w dół, jakby zza sterów samolotu. Przewodnikami tego lotu będą piloci, którzy rozmawiając ze sobą, wskazywać mają kolejne charakterystyczne punkty miasta. Premiera w sierpniu.