Zmęczeni długotrwałymi walkami Rosjanie w myśl afgańskiej tradycji postanowili negocjować. Zawarto rozejm, na mocy którego sowieckie oddziały bezpiecznie opuściły oblężone placówki w Panczszirze. Zawieszenie ognia nie obejmowało jednak tunelu Salang.
Masud ponadpółroczny spokój wykorzystał na dozbrojenie swojej armii i rozszerzenie władzy na sąsiednie prowincje. Wyraźny wzrost jego pozycji zaniepokoił innych przywódców ruchu oporu. Różnice narodowościowe i polityczne były przyczyną konfliktów, a nawet starć zbrojnych pomiędzy grupami mudżahedinów.
W latach 1984 – 1985 Sowieci jeszcze trzykrotnie podejmowali ofensywy w rejonie Panczsziru. Wszystkie jednak uderzyły w próżnię. Latem 1984 roku Masud ostrzeżony przez wywiad o kolejnej potężnej operacji wyprowadził z doliny swe oddziały wraz z niemal całą ludnością cywilną (ok. 30 – 40 tys. ludzi) do bezpiecznych prowincji na północy kraju. Potencjalne strefy lądowania zaminowano. Przygotowano liczne pułapki i zasadzki.
Sowieci byli kompletnie zaskoczeni. Nieobecność Lwa Panczsziru w dolinie wykorzystali propagandowo, ogłaszając zwycięstwo, ale nie oznaczało to, że mogli spać spokojnie. Mudżahedini kontynuowali ataki na tunel Salang. W czerwcu 1985 roku oddziały Masuda triumfalnie wróciły do doliny, kompletnie rozbijając po drodze garnizon wojsk rządowych w Peszgur. Co prawda sowiecki kontratak przywrócił panowanie komunistów w mieście, ale wieść o powrocie sławnego komendanta do swego matecznika obiegła cały region, zadając kłam rządowej propagandzie.W ciągu sześciu lat Rosjanie przeprowadzili dziewięć ofensyw w dolinie Panczsziru. Pomimo zdecydowanej przewagi technicznej żadna z nich nie zakończyła się pełnym sukcesem. Masud i jego ludzie potrafili utrzymać kontrolę nad doliną. Według różnych danych ocenia się, że ponad 50 proc. strat Armii Radzieckiej w Afganistanie przypadło na walki w Panczszirze. Długa i wyniszczająca wojna zmusiła podupadający Związek Radziecki do wycofania wojsk z Afganistanu. Ostatnie oddziały przekroczyły granicę 15 lutego 1989 roku. Rząd komunistyczny w Kabulu utrzymał się jeszcze do 1992 roku, kiedy to siły mudżahedinów pod wodzą Masuda zdobyły w końcu stolicę.
Szacuje się, iż w konflikcie afgańskim wojska sowieckie straciły ok. 60 tys. zabitych i rannych, 120 samolotów i 330 helikopterów, 150 czołgów, ponad 1300 transporterów opancerzonych, 430 dział i moździerzy, prawie 12 tys. ciężarówek.
