Zadanie opanowania Falklandów powierzono zgrupowaniu operacyjnemu, w którego skład weszły: lotniskowiec „Veinticinco de Mayo”, okręt podwodny, pięć niszczycieli, dwie fregaty, okręt patrolowy, okręt desantowy, lodołamacz, transportowiec, zbiornikowiec i okręt patrolowy. Na wyspach miało lądować 900 żołnierzy piechoty morskiej i sił specjalnych. Na Georgii Południowej wysłano komandosów na transportowcu eskortowanym przez fregatę. W tym czasie siły brytyjskie na południowym Atlantyku stanowiło 67 żołnierzy piechoty morskiej na Falklandach i 12 na Georgii Południowej.
Operacja rozpoczęła się 1 kwietnia po zachodzie słońca. O godz. 21 w wyznaczonych punktach wylądowało 92 żołnierzy formacji specjalnych piechoty morskiej. Był to zwiad. Argentyńskie siły główne – dwie kompanie piechoty morskiej na transporterach opancerzonych – desantowały się 2 kwietnia o 6.20. Wobec zdecydowanej przewagi napastników opór brytyjski nie mógł trwać długo. O godz. 9.30 Brytyjczycy rozpoczęli składanie broni. Jeńców i gubernatora wysp Reksa Hunta wyekspediowano na pokładzie samolotu transportowego do stolicy Urugwaju Montevideo.
3 kwietnia wojna stanęła u wrót Antarktyki. Argentyńczycy rozpoczęli lądowanie na Georgii Południowej. 12 brytyjskich marines broniło się z determinacją – zanim się poddali, zdołali zestrzelić śmigłowiec i uszkodzić fregatę za pomocą granatników przeciwpancernych.
