Alianci, wykorzystując siły specjalne i piechotę morską, które zajmowały przybrzeżne wysepki, podtrzymywali obawy przeciwnika przed desantem morskim, co doprowadziło do związania kilku irackich dywizji na wybrzeżu.Tymczasem dowódca sprzymierzonych amerykański generał Norman Schwarzkopf zamierzał głęboko oskrzydlić siły przeciwnika, tak by odciąć zgrupowanie kuwejckie armii irackiej od zaplecza, a następnie zniszczyć je koncentrycznymi uderzeniami od południa i południowego zachodu.
24 lutego 1991 roku siły aliantów rozpoczęły działania zaczepne opatrzone kryptonimem „Pustynny miecz” (Desert Sabre). Pogoda była wyjątkowo zła. Podmuchy wiatru unoszącego tumany piasku mieszały się z gęstym, tłustym dymem z płonących szybów naftowych podpalonych przez Irakijczyków, aby utrudnić działanie lotnictwu sprzymierzonych. Z jednej strony ograniczało to wsparcie lotnicze, z drugiej jednak tworzyło zasłonę, za którą posuwały się wojska sprzymierzonych.
Na lewym, zachodnim skrzydle XVII Korpus Powietrznodesantowy (amerykańskie 82. Dywizja Powietrznodesantowa, 101. Dywizja Powietrznoszturmowa, 24. Dywizja Zmechanizowana, francuska 6. Lekka Dywizja Pancerna) wdarł się w głąb terytorium Iraku. Opanował najważniejsze punkty systemu ogniowego oraz zabezpieczył działanie VII Korpusu.
VII Korpus (amerykańskie 1. Dywizja Pancerna, 3. Dywizja Pancerna, 1. Dywizja Zmechanizowana, 2. Rozpoznawczy Pułk Pancerny, 11. Brygada Śmigłowców, 42., 75., 142., 210. Brygada Artylerii Polowej, 3. i 5. Grupa Sił Specjalnego Przeznaczenia, 160. Specjalny Pułk Śmigłowców, brytyjska 1. Dywizja Pancerna) zaatakował pierwszorzutowe pozycje przeciwnika. Po ich przełamaniu skierował się na wschód dla oskrzydlenia irackich sił głównych w Kuwejcie. Działania Amerykanów i Brytyjczyków utrudniały obfite opady deszczu. Hamowało je też to, że służby zaopatrzeniowe nie nadążały za oddziałami pierwszego rzutu. Na zapleczu 82. DPD utworzył się gigantyczny korek, w którym na kilkanaście godzin utkwiła setka cystern z paliwem i ok. 300 innych pojazdów.
Nacierający na wschód od VII Korpusu korpus „North” składał się z oddziałów wystawionych przez państwa arabskie (egipskie 3. Dywizja Zmechanizowana, 4. Dywizja Pancerna, pułk specjalnego przeznaczenia, syryjskie 9. Dywizja Pancerna, pułk specjalnego przeznaczenia, saudyjskie 20. Brygada Zmechanizowana, 4. Brygada Pancerna, batalion śmigłowców, dywizjon artylerii polowej, kuwejckie 35. Brygada Zmechanizowana, 15. Brygada Pancerna, nigeryjski batalion piechoty). Otrzymał on zadanie przełamania obrony irackiej 16. i 21. Dywizji Piechoty, a następnie opanowania zachodnich i północnych kwartałów stolicy – Kuwejt City. Korpus nacierał w pasie, gdzie obrona iracka była najbardziej rozbudowana. Z tego powodu oraz z uwagi na trudności w dowodzeniu wielonarodowymi siłami nie wykonał on w ciągu pierwszej doby wszystkich postawionych zadań. Później jednak korpus poczynał sobie coraz lepiej i 27 lutego znajdujące się w jego składzie pododdziały kuwejckie wkroczyły do Kuwejt City.
