Nie zgodził się, ale ostatecznie pozwolono mu zachować starą i wziąć nową żonę, dlatego miał dwa domy. Wkrótce nowa żona urodziła mu syna Kleomenesa, a pierwsza, która zdawała się bezpłodna, ku ogólnemu zdziwieniu aż trzech – Dorieusa, Leonidasa i Kleombrotosa. Po śmierci ojca królem został Kleomenes, który osiągnął spektakularne sukcesy i pozostawał u władzy przez co najmniej trzydzieści lat. W źródłach przetrwały wszakże jedynie opinie sformułowane przez wrogów, którzy zarzucali mu wręcz niepoczytalność umysłową.
Okoliczności śmierci Kleomenesa były zaiste dość dziwne: „Po powrocie (do Sparty) rychło ogarnęła go – jak pisze Herodot – choroba szaleństwa, zwłaszcza że już przedtem nie był przy całkiem zdrowych zmysłach. Ilekroć spotkał jakiegoś Spartiatę, uderzał go w twarz laską. Gdy tak postępował i szalał, przywiązali go krewni do pala. Związany, widząc, że po odejściu innych został sam strażnik, prosił go o nóż. Ten nie chciał mu z początku dać, lecz wobec pogróżek Kleomenesa, co z nim zrobi, gdy będzie wolny, przerażony strażnik (a był to jeden z helotów) dał mu go wreszcie. Wtedy Kleomenes wziął żelazo i począł się kaleczyć, poczynając od łydek: mianowicie rozcinając na sobie wzdłuż mięso, postępował od łydek do ud, od ud do bioder i lędźwi, aż doszedł do brzucha, który pociął w pasy, i w ten sposób zakończył życie”.
Wtedy, zapewne ok. 490 roku p.n.e., królem został Leonidas, w tym momencie mężczyzna liczący około 50 lat. Ponieważ najstarszy z rodzeństwa Dorieus już nie żył, konkurentem do tronu mógł być młodszy brat (a może bliźniak) Kleombrotos.
Z rywalizacji zwycięsko wyszedł Leonidas, któremu zapewne pomogło to, że poślubił Gorgo, córkę Kleomenesa, z którą miał później syna Plejstarchosa. Niemniej rola Leonidasa w machinacjach, które, jak podkreśla Herodot, „niespodziewanie” wyniosły go na tron, nie jest jasna. Są i tacy, którzy podejrzewają, że przyczynił się on do śmierci Kleomenesa, którą przedstawiono przed Spartanami jako samobójstwo wynikające z obłędu. Prawdy o tych wydarzeniach nigdy się nie dowiemy. Znacznie bliższe nam zbrodnie czekają bez skutku na odsłonięcie, a milczenie autorów antycznych nietrudno zrozumieć – Leonidas był przecież bohaterem spod Termopil!
O rządach Leonidasa nie wiemy właściwie nic. Królowie spartańscy, a było ich zawsze dwóch, sprawowali funkcje najwyższych kapłanów oraz dowódców wojskowych. Inne zadania wykonywało pięciu urzędników zwanych eforami oraz rada starszych, tzw. geruzja. Niektórzy wybitni królowie wywarli jednak znaczny wpływ na dzieje Sparty. Tymczasem o Leonidasie da się powiedzieć tylko tyle, że przeszedł do historii, spełniając swój obowiązek w Termopilach.
