Zdrada i klęska na skrzydłach

Gdy zakładnik zmierzał do obozu wroga, na prawym skrzydle niespodziewanie rozgorzała walka. Stojący tu rzymski wódz Bakuriusz, trybun sagittariów, oraz Kassjon, dowódca skutariów, dali się ponieść emocjom. Wysunęli się ze swoimi oddziałami do przodu i starli z wrogiem, ale zostali odparci. Widząc to, cesarz odwołał misję Richomeresa. W tym samym momencie konnica Alateusza i Safraksa oraz banda Alanów, które dotarły na pole bitwy, nagle uderzyły na Rzymian na obu skrzydłach, siejąc zamęt i zabijając wszystkich, którzy nawinęli się pod rękę. Rozbili oni oddziały Kassjona i Bakuriusza na prawym skrzydle i uderzyli na centrum rzymskie, gdzie stała piechota. Rzymscy piechurzy mieli naprzeciw piechotę Fritigerna, której nie udało im się rozbić. Teraz zaś dodatkowo musieli walczyć z jazdą wroga. W tej sytuacji newralgiczne okazało się lewe skrzydło armii cesarskiej, które początkowo odnosiło sukcesy i prąc do przodu, podeszło prawie pod tabory Gotów. Zadaniem Ammiana (31,13,2), gdyby lewe skrzydło dostało wtedy wsparcie, przełamałoby szyk wroga. Niestety, tak się nie stało, a na domiar złego jazda rzymska, składająca się w znacznej części z najemników, przeszła na stronę wroga.