Z czasem jednak (od VI w.), wraz z umacnianiem się chrześcijaństwa, wzmagała się presja na wyznawców religii mojżeszowej, by przyjęli chrześcijaństwo. Mimo wezwań płynących ze strony najwyższych ówczesnych autorytetów, np. papieża Grzegorza I Wielkiego (590 – 604)), by nie nękać Żydów i pozwolić im praktykować starą wiarę, coraz więcej z nich było stawianych przed dramatycznym wyborem „nawrócenie lub wygnanie”. Jednocześnie jednak władcy ówczesnej Europy szybko zdali sobie również sprawę, że obecność Żydów w ich państwach jest im po prostu niezbędna ze względów finansowych.
Władcy ówczesnej Europy szybko zdali sobie również sprawę, że obecność Żydów w ich państwach jest im po prostu niezbędna ze względów finansowych.
Żydowskich kupców można było spotkać we wczesnym średniowieczu we wszystkich ważniejszych miastach Europy. Po opanowaniu szlaków handlowych prowadzących z naszego kontynentu w głąb Azji przez Arabów i wycofaniu się z nich chrześcijan, to kupcy żydowscy zmonopolizowali przynoszący wielkie zyski handel towarami orientalnymi (przyprawy, kadzidło i jedwab). Żydowscy faktorzy podobni do ibn Jakuba zapuszczali się w poszukiwaniu futer i niewolników również do pogańskiej wówczas Europy Wschodniej.
Wraz ze zbliżającym się terminem wyruszenia krucjaty, wyznaczonym przez papieża na 15 sierpnia 1096 roku, całą chrześcijańską Europę ogarniało coraz większe poruszenie religijne.
Sprawne prowadzenie handlu wymusiło z czasem tworzenie instytucji finansowych oraz gromadzenie kapitału. Żydzi prowadzili jednocześnie operacje finansowe na potrzeby rynku wewnętrznego. Gdy Kościół zabraniał chrześcijanom jakichkolwiek pożyczek „na procent”, traktując je jako zabronioną lichwę, jedyną możliwość pożyczenia gotówki dawała żydowska faktoria. Szybko do korzystania z żydowskiego kredytu przekonali się potrzebujący gotówki chrześcijańscy kupcy i rzemieślnicy. Również chłopi, zmuszeni do składania swemu panu daniny w gotówce, pożyczali pieniądze od Żydów. Chętnie też z niego korzystało rycerstwo, a nawet królowie i książęta, którzy zapożyczali się na potęgę u swych żydowskich poddanych.
