Tajna misja polskiego jezuity w Chinach

W wieku około 20 lat wstąpił do zakonu jezuitów w Krakowie, gdzie ukończył teologię i w 1641 roku uzyskał święcenia kapłańskie. Dwa lata później udał się do Lizbony, skąd w grupie kilkunastu księży i kleryków wypłynął do portugalskiej faktorii w Makau. Po przybyciu do Chin Boym przez kilka lat uczestniczył w akcjach misyjnych na wyspie Hainan i w Tonkinie. W tym też czasie studiował języki, obyczaje i medycynę chińską oraz opracował szczegółowy atlas Chin. W połowie 1649 roku jako wybitny ekspert w sprawach Państwa Środka pojawił się na dworze ostatniego przedstawiciela słynnej dynastii Ming – cesarza Jung-li. Ten ostatni, bezskutecznie walcząc z dominacją Mandżurów w północnych i środkowych Chinach, w zamian za militarną pomoc był skłonny poczynić poważne ustępstwa na rzecz chrystianizacji miejscowej ludności. W tej sytuacji wśród jezuitów otaczających cesarza powstał śmiały plan zachęcenia ówczesnego papieża Innocentego X do zorganizowania chrześcijańskiej krucjaty przeciwko Mandżurom. Trudną misję przekonania głowy Kościoła do tak ryzykownej akcji powierzono ostatecznie właśnie Michałowi Boymowi, który w 1651 roku opuścił Makau i przez Goa, Golkondę, Isfahan, góry Taurus i Smyrnę dotarł w grudniu 1652 roku do Wenecji.