Rabbi Eliezer wyraził pogląd, że 1 tiszri został stworzony świat. Podstawowym rytuałem święta jest dęcie w szofar (róg barani). Wierni mają obowiązek wysłuchać jego dźwięków.
Otwierane są trzy księgi. Jedna dla ludzi sprawiedliwych, którzy zostają do niej od razu wpisani, podobnie jak grzesznicy do drugiej. Trzecia jest przeznaczona dla ludzi przeciętnych, którym wyznacza się czas na poprawę do Jom Kipur (hebr. Dzień Pojednania/Przebłagania), czyli przez dziesięć dni Jamim Noraim (hebr. Straszne Dni).
Dlatego w Rosz ha-Szana wypowiada się życzenie: „Obyście zostali zapisani na dobry rok”. Ponadto zarówno podczas święta, jak i dziesięć następnych dni, ze szczególną mocą podkreślana jest idea Królestwa Bożego (Malchujot), a w modlitwach pojawiają się odwołania do Boga jako króla. Treścią specjalnych modlitw jest też pamięć o Przymierzu z narodem wybranym (Zichronot).
W pierwszym dniu Rosz ha-Szana odbywa się ceremonia symbolicznego oczyszczenia się z grzechów (taszlich). Oprócz tego przyjął się też zwyczaj zanurzania w tym dniu chleba (chala) i kawałków jabłka w miodzie, aby zapewnić sobie słodki rok.
(na podst. „Leksykonu judaistycznego”, Warszawa 2007)
