Arsenał minionych wieków

Ewolucja uzbrojenia zaczepnego musiała wpłynąć także na ewolucję osłon ciała walczących. Używana od stuleci kolczuga nie mogła już zapewnić ochrony przed coraz potężniejszymi kuszami czy mieczami zaopatrzonymi w ostry sztych zdolny do przebijania dotychczasowych pancerzy. I chociaż pozostawała zasadniczym elementem rynsztunku wielu walczących, to od połowy XIII wieku zaczęto ją wzmacniać nowym typem pancerza. Były to płaty, zwane z angielska coat of plates, a w źródłach niemieckich plathe. Do skórzanego lub tekstylnego podkładu przymocowywano za pomocą nitów żelazne lub stalowe płytki (znacznie większe niż w pancerzach łuskowych), których położenie było pionowe lub poziome, zależnie od typu osłony lub miejsca na ciele. Nigdy jednak nie tworzyły one większej jednolitej płyty napierśnej. Nity układały się często w ozdobny wzór, który widoczny był spod wierzchniej warstwy tkaniny przykrywającej płyty (tak więc znajdowały się one wewnątrz dwóch warstw materiału lub skóry). Całość miała najczęściej kształt kamizeli lub poncho, zakładanych przez głowę dzięki wycięciu i wiązanych z boku lub tyłu, ale czasami także na naramiennikach.