W języku polskim - Szabes-goj

Określenie zasadniczo odnosi się do nie-Żyda, wykonującego czynności, których spełnienie byłoby złamaniem ciążącego na Żydach zakazu pracy w szabat. Prawo talmudyczne nie toleruje tego rodzaju praktyk. Zmuszały do nich jednak warunki życia, zwłaszcza w chłodnym klimacie północnej Europy.

Publikacja: 19.05.2008 09:43

Toteż z pomocy goja (l. mn. gojim, hebr. i jid. lud, naród, nie-Żyd, niewierzący Żyd) korzystano w przypadku konieczności ogrzania pomieszczeń mieszkalnych (człowiek zmarznięty – zgodnie z prawem religijnym – uważany był za chorego), podgrzania pożywienia, zmiany świec w świeczniku, zapalenia światła oraz w sprawach związanych z micwą (hebr. przykazanie, dobry uczynek) lub dobrem całej wspólnoty. Szabes-gojami byli ubodzy chrześcijanie za niewielkie wynagrodzenie, służący nie-Żydzi bądź chrześcijańscy sąsiedzi.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Reklama
Historia
Kim naprawdę był Hans Kloss
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Historia
Jakie tajemnice skrywa jeszcze więzienie przy Rakowieckiej w Warszawie
Historia
Zrabowany pierścień króla Zygmunta Starego w niemieckich rękach
Historia
Lądowa epopeja żaglowca Vasa
Historia
Wikingowie: w poszukiwaniu nowego domu
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama