Święto obchodzone w diasporze 23. dnia miesiąca tiszri, w Izraelu zaś 22 tiszri, jako część Szmini Aceret, przypadające w ostatni dzień Sukot. Święto Simchat Tora (hebr. Radość Tory) stanowi wyraz radości z powodu nadania Izraelowi Prawa i odzwierciedla żywy stosunek narodu do Tory. Obchodzone jest od IX wieku z okazji zakończenia rocznego cyklu czytania Tory w synagodze. Według Księgi Kapłańskiej zamyka ono ośmiodniowe Sukot i jest dniem uroczystego zgromadzenia.
W synagodze oblubieniec Tory (chatan Tora) odczytuje ostatni jej fragment zamykający roczny cykl, natomiast oblubieniec Księgi Rodzaju (chatan Be-reszit) – pierwszy jej fragment rozpoczynający nowy cykl. Zwyczaj ten symbolizuje nieustającą radość z powodu posiadania świętej księgi. Jej rodały wyjmowane są ze świętej skrzyni (aron ha-kodesz) i w uroczystym pochodzie (hakafa) obnoszone siedmiokrotnie wokół pulpitu, przy którym odbywa się czytanie. Fragment 33 z Księgi Powtórzonego Prawa powtarzany jest tyle razy, ile potrzeba, aby wszyscy mogli uczestniczyć w czytaniu Tory. Nawet dzieci, które jeszcze nie odbyły bar micwy, mogą wypowiedzieć błogosławieństwo Tory. Śpiewając i tańcząc wokół rodałów, wierni świętują Simchat Tora w nastroju wielkiej radości. Tego dnia organizowane są także zbiórki pieniędzy na synagogi oraz uroczyste posiłki na cześć Tory.
(na podst. „Leksykonu judaistycznego”, Warszawa 2007)
