W amerykańskich koloniach należących do Francji, Anglii i Holandii dominującą rolę zaczynają odgrywać kupcy żydowscy, spośród których w II połowie XVIII w. czołową rolę odgrywali Isaac Da Costa z Charlestonu, David Franks z Filadelfii i Aaron Lopez z Newport. Ten ostatni, potomek Żydów portugalskich, uchodził za jednego z największych handlarzy niewolników w obu Amerykach, a jego flota liczyła dziesiątki statków pływających po Atlantyku.
Pierwszy raz zrealizowana została idea równości. W deklaracji praw człowieka i obywatela, przyjętej w 1789 r. przez francuskie Zgromadzenie Narodowe, ogłoszono, iż wszyscy ludzie rodzą się wolni, pozostają równi wobec prawa i nie mogą być pozbawiani praw z powodu przekonań religijnych. Dwa lata później (1791) zdecydowano, że równouprawnienie obejmie także Żydów. Wymagano jednak od nich, aby zintegrowali się ze społeczeństwem francuskim i przyjęli francuską kulturę. W innych krajach europejskich proces ten przebiegał wolniej: Belgia – 1830 r., Włochy – 1870 r., Niemcy – 1871 r., Szwajcaria – 1874 r.
