Jan Bez Trwogi (rządził w latach 1404 – 1419), syn Filipa Śmiałego, kontynuował dzieło ojca, poszerzając włości o Niderlandy (Holandia, Flandria, Brabancja i Hainault) i Luksemburg. Od Burgundii oddzielała je tylko Lotaryngia, dlatego celem burgundzkich władców było wchłonięcie tego księstwa oraz połączenie północnych i południowych posiadłości. W połowie XV wieku pod rządami Filipa III Dobrego Burgundia była potężnym i niezależnym (książę Filip nie złożył hołdu królowi Francji) ośrodkiem politycznym, a jej miasta stały się centrami kultury i sztuki. Tamtejsze zapierające dech w piersiach wyroby złotnicze, przepiękne ręcznie tkane gobeliny, cenne miniatury, zdobione manuskrypty, rzeźby i obrazy cieszą się do dziś zainteresowaniem największych światowych muzeów.
Do stolicy w Dijon zjeżdżali zewsząd znamienici goście, zachwycając się bogactwem i przepychem książęcego dworu. Wystawne bale i polowania gromadziły arystokratów z całego kontynentu. Silna pozycja polityczna stronnictwa Burgundów we Fracji oraz związki z wielkimi rodami możnowładczymi sprawiły, że władcę Burgundii tytułowano wielkim księciem Zachodu. Umierając w 1467 roku, Filip III Dobry zostawił państwo u szczytu potęgi i sławy. Schedę po nim przejął syn Karol, hrabia Charolais.
