Reklama

W języku polskim

Belfer

Publikacja: 23.06.2008 16:47

Wyraz, który słowniki języka polskiego uznają za lekceważące określenie nauczyciela, wszedł do powszechnego użytku jako zapożyczenie z jidysz. Tam wszakże belfer (od niemieckiego Behelfer, czyli pomocnik) oznaczał współpracownika mełameda (jidysz; hebrajski: melamed), nauczyciela prowadzącego cheder, szkołę religijną na poziomie elementarnym. Najstarsze informacje o belfrach w Rzeczypospolitej zachowały się w pochodzących z XVI – XVII wieku dokumentach gminy krakowskiej. Zazwyczaj zatrudniano ich w chederach, w których uczyły się najmłodsze dzieci (w wieku od trzech lat), wymagające więcej opieki i uwagi niż starsze, oraz tam, gdzie była ich znaczniejsza liczba. Do zadań belfra należało przyprowadzanie uczniów do chederu, a potem odprowadzanie do domu, szczególnie uważne pilnowanie ich podczas przerw w nauce itd. Działania zaborców zmierzające do reformy szkolnictwa religijnego Żydów doprowadziły do pewnego ograniczenia liczby uczniów w klasach chederowych. Na przełomie XIX i XX wieku instytucja belfra należała już raczej do przeszłości. Mianem tym określano też czasem wędrownych nauczycieli prywatnych lub udzielających lekcji indywidualnie, dochodzących do uczniów korepetytorów.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Reklama
Historia
Kim naprawdę był Hans Kloss
Historia
Jakie tajemnice skrywa jeszcze więzienie przy Rakowieckiej w Warszawie
Historia
Zrabowany pierścień króla Zygmunta Starego w niemieckich rękach
Historia
Lądowa epopeja żaglowca Vasa
Historia
Wikingowie: w poszukiwaniu nowego domu
Reklama
Reklama