. Założycielem rodu i budowniczym jego podstaw finansowych był Jakub Epstein (1771 – 1843), osiadły w Warszawie w czasie Sejmu Wielkiego, który zdobył majątek na dostawach wojskowych w okresie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Majątek pomnażali jego czterej synowie: Józef, Adam, Jan i najbogatszy z braci, Herman. Wszyscy byli bankierami.
Z następnego pokolenia najważniejszą gospodarczo rolę odegrał syn Hermana, Mieczysław (1833 – 1914). Zdobył doświadczenie bankowe we własnym kantorze bankowym, który założył w pierwszej połowie lat 50. XIX w. i który rozrósł się w poważną firmę bankowo-przemysłową, z filią we Wrocławiu. Objął po ojcu zarząd, założonych przez niego, największych cukrowni w Królestwie Polskim: w Hermanowie pod Sochaczewem, Łyszkowicach koło Łowicza i cukrowni Konstancja koło Kutna. Był także współwłaścicielem i długoletnim prezesem wielkich zakładów bawełnianych w Zawierciu. Przez długi czas sprawował funkcję prezesa Warszawskiej Giełdy. Z jego inicjatywy w 1871 r. założony został Bank Dyskontowy Warszawski. Początkowo kapitał bankowy wynosił 2 mln rb. W końcu XIX wieku wzrósł do 4 mln rb i 2 mln rb kapitału rezerwowego. Po dwóch latach działalności obroty tego banku wynosiły 193 mln rb, a w 1900 roku – 1102 mln rb. Miał stanowić konkurencję dla Banku Handlowego. Koncentrował się jednak głównie na dyskoncie weksli i udzielaniu kredytów budowlano-hipotecznych.
Majątek pomnażali jego czterej synowie: Józef, Adam, Jan i najbogatszy z braci, Herman. Wszyscy byli bankierami
