Wielbiciele bolszewików i kawalerowie Virtuti Militari

Robotnik z miejscowej PPS wdarł się wtedy na trybunę i brutalnie ściągnął z niej agitatorkę. W tej relacji miesza się ortodoksyjność socjaldemokratów z przywiązaniem prostych ludzi do polskiej tradycji i katolickiej religii. Oraz nieufność i oburzenie wobec działaczy żydowskiego pochodzenia, którzy tak obcesowo traktowali największą świętość naszego kraju. Epilog opowieści był taki, że na krewkiego pepeesiaka SDKPiL wydała wyrok śmierci, którego jednak nie wykonano, bo skazaniec sam szybciej wyciągnął rewolwer i rozbroił egzekutora. 15 lat później, podczas wojny z bolszewikami, polski oficer łącznikowy przy grupie gen. Bałachowicza (złożonej z Rosjan, którzy przeszli na naszą stronę) opisywał 4 sierpnia, jak w Krymnie delegacja mieszkańców mylnie wzięła ich za czerwonoarmistów: „Oczywiście, wszyscy byli prawie bez wyjątku kruczowłosi, z orlimi nosami. [Prezes] poinformował nas, jak w panicznym strachu uciekały reakcyjne wojska „bandyty” Piłsudskiego że zamordowali oni kilku »bandyckich« żołnierzy z »białej, polskiej armii«. [...] Ze względu na konieczność zachowania ciszy postanowiliśmy uderzyć na tę bandę białą bronią. Prezes rewkomu przypłacił swoją wiernopoddańczość śmiercią przez powieszenie”.