Zgodnie z tradycją w Tisza be-Aw (hebr. dziewiąty [dzień miesiąca] aw) w 586 r.
p.n.e. została zdobyta Jerozolima i zburzona Pierwsza Świątynia, w 70 r. n.e. stanęła w płomieniach Druga Świątynia, w 135 r. n. e. wraz z upadkiem miasta Bethar stłumione zostało powstanie Bar Kochby, a w 1492 r. zaczęło się wypędzanie Żydów z Hiszpanii. Od zachodu do zachodu słońca obowiązuje ścisły post i zakaz wykonywania wszelkich prac. Przygotowania do Tisza be-Aw zaczynają się od 17. dnia miesiąca tamuz (post Sziwa Asar be-Tamuz) i trwają trzy tygodnie, podczas których wspomina się oblężenie Jerozolimy. Na początku miesiąca aw żałoba się pogłębia, Żydzi rezygnują ze spożywania mięsa, tłuszczów, wina. W dziewiątym aw (dziesiątym aw, jeśli dziewiąty przypada na szabat) przestrzega się wszystkich zasad postu obowiązujących w Jom Kipur oraz żałoby jak po śmierci bliskiego krewnego. Zabronione jest nawet studiowanie Tory, w zamian czyta się teksty żałobne (Księgę Hioba, Lamentacje Jeremiasza). Wieczorem i rano w synagodze brak jakichkolwiek ozdób, zdejmuje się skórzane obuwie, nie wkłada się tałesu ani tefilin, śpiewy odbywają się w tonacji molowej. Po południu w synagodze znów pojawiają się ozdoby, można włożyć tefilin i tałes. Po Tisza be-Aw aż do święta Nowego Roku następuje siedem tygodni pocieszenia.
(na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)
