Słownik żydowskich pojęć - Tefilin

To dwie małe skórzane szkatułki zawierające zwitki pergaminu z wypisanymi fragmentami Pisma, które mężczyźni po bar micwie przywiązują podczas porannej modlitwy czarnymi skórzanymi rzemykami do lewego ramienia oraz do czoła, aby wypełnić przykazanie (Księga Powtórzonego Prawa 6,8). Sposób wkładania, sporządzania i obchodzenia się z tefilin (z hebr. tefila – modlitwa), inaczej zwanymi filakteriami (z grec. phylaktérion – amulet) regulują szczegółowe przepisy. Najpierw wkłada się tałes (z hebr. talit – szal modlitewny), po czym wymawiając specjalne błogosławieństwo, przymocowuje się tefilin na przedramieniu, a następnie na czole. Na zwitkach pergaminu wewnątrz szkatułek wypisane są ręcznie następujące fragmenty Pisma: Księga Wyjścia 13,1–10 i 13,11–16, Księga Powtórzonego Prawa 6,4–9 i 11,13–21). Mówią one o miłości do Boga oraz wyzwoleniu z niewoli egipskiej. Stanowią znak przypominający o przestrzeganiu przykazań. Choć jest to zwyczaj praktykowany już w starożytności, nie był rozpowszechniony we wszystkich krajach, toteż przypominano o nim jeszcze w X wieku. Pierwotnie noszono tefilin przez cały dzień i zdejmowano na noc, obecnie wkłada się je tylko podczas modłów porannych w dni powszednie. Nie nosi się ich w szabat i w święta, które same w sobie mają charakter znaku.