Asara be-Tewet
Dzień żałoby narodowej i surowego postu. Asara be-Tewet (hebr. Dziesiątego [dnia miesiąca] Tewet) trwa od wschodu do zachodu słońca dziesiątego tewet (jeśli dzień wypada w szabat, post przenoszony jest na następującą po nim niedzielę). Obchodzony jest na pamiątkę rozpoczęcia oblężenia Jerozolimy w 588 r. p. n. e. przez wojska babilońskie pod wodzą króla Nabuchodonozora. Obrońcy utrzymali Jerozolimę przez 18 miesięcy. Po jej zdobyciu Babilończycy doszczętnie ją złupili i zniszczyli, burząc także Świątynię (586 r. p. n. e.). Mieszkańcy Judy zostali deportowani do Babilonii. Liczbę mężczyzn z Jerozolimy, prawdopodobnie należących do arystokracji, określono na 832 osoby (Księga Jeremiasza 52,29). Rozmieszczono ich w różnych miejscowościach Babilonii, głównie w samym Babilonie. Król Sedecjasz trafił tam do więzienia, gdzie pozostał aż do śmierci. Na wygnaniu Żydzi pielęgnowali dawne obyczaje, utrzymywali wzajemne kontakty. Podjęli też prace nad porządkowaniem dorobku literackiego poprzednich pokoleń. Wygnańcy nie do końca jednak rozumieli, że bezpośrednią przyczyną upadku państwa były odstępstwa religijne i osłabienie wiary. Przywódcy duchowi Izraela, którzy znaleźli się w niewoli babilońskiej, snuli tymczasem plany odbudowy kraju i odnowy religijnej.
(na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)
