Zantagonizować Polaków i Żydów

Od początku starano się wzbudzić w Polakach poczucie zrozumienia dla antyżydowskich posunięć władz niemieckich. Propaganda niemiecka na okupowanych ziemiach polskich przedstawiała wizerunek Żyda jako insekta, roznosiciela chorób zakaźnych. Publikowano antysemickie broszury i książki z „Protokołami mędrców Syjonu” na czele, organizowano propagandowe antyżydowskie wystawy; na murach domów miast i miasteczek wywieszano antysemickie plakaty. W wielu z nich pojawiły się witryny, w których prezentowano kolejne numery antysemickiego i rasistowskiego „Der Stürmera”. Niemały w tym udział miały także niemieckie czasopisma adresowane zarówno do Polaków, jak i Żydów. Najważniejszym pismem niemieckim dla ludności polskiej był „Nowy Kurier Warszawski”. W 1940 r. w Krakowie zaczęła wychodzić „Gazeta Żydowska” – jedyne w GG pismo niemieckie w języku polskim dla Żydów. Tak „jak jednym z istotnych celów gazety dla ludności polskiej – zapisał w swoim diariuszu Ludwik Landau – jest szerzenie antysemityzmu, judzenie przeciwko Żydom, tak »Gazeta Żydowska« ma znów – pod tym samym patronatem niemieckim – judzić przeciw chrześcijańskiej ludności polskiej”.