– Żyd z inicjatywą. Postać z powieści Bolesława Prusa „Placówka” (1886). Najstarszy i najbiedniejszy mieszkaniec doliny Białki, na chleb zarabiający drobnymi naprawami gospodarskimi i usługami krawieckimi. Z mniej niż skromnych zarobków utrzymywał swą liczną rodzinę. I zamartwiał się: „Co porabia jego syn Menachem, który uciekł przed wojskiem do Niemiec i już zgolił brodę, odział się w krótki surdut, ale nie miał pieniędzy? (...) Czy jego córka Ryfka, brzydka stara panna, wyjdzie kiedyś za mąż, a jego wnuki i wnuczki, Chaim, Fajwel i Mordko, Elka, Łaja i Mirla, czy będą kiedy miały po dwie całe koszule?”.
Przypadkiem odwiedził Józefa Ślimaka, gdy dotknęło go nieszczęście. Po śmierci żony i pożarze domu, niezdolny do jakiegokolwiek działania, siedział chłop otępiały na zgliszczach domostwa. To właśnie Jojna go wsparł i pobiegł na plebanię, wzywając na pomoc proboszcza, który sprawił, że niechętna Ślimakowi wieś udzieliła mu pomocy. W efekcie chłop dźwignął z upadku gospodarstwo, ożenił się po raz drugi, a nawet powiększył swój stan posiadania ziemi do 25 morgów, co kompletnie pognębiło kolonistów niemieckich czyhających na jego ojcowiznę. Ale to życzliwość i inicjatywa Jojny Niedoperza sprawiły, że Ślimak nie poddał się rozpaczy.
Ekranizacji „Placówki” dokonał w 1979 roku Zygmunt Skonieczny.
