Mniejszość w bezpieczeństwie

Tylko ten „nowy porządek” dawał im bowiem nadzieję na rzeczywiste równouprawnienie. Profesor Kersten stwierdzała, że w niektórych ogniwach komunistycznej władzy liczba osób postrzeganych przez otoczenie jako Żydzi była niewspółmiernie wysoka.

Taka sytuacja była m.in. w resorcie bezpieczeństwa. Związane z tym ryzyko wzrostu nastrojów antysemickich dostrzegał sekretarz generalny PPR Władysław Gomułka. Po latach, wspominając na partyjnej naradzie, zresztą w szczególnym momencie, bo w marcu 1968 r., sytuację w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, mówił: „Weźcie i przeglądnijcie skład osobowy, dyrektorów wszystkich departamentów, naczelników itd. No przecież tam byli sami towarzysze pochodzenia żydowskiego. Ja stawiałem sprawę prosto na Biurze: »przecież, towarzysze, tak dalej nie można. Przecież to jest aparat władzy i aparat represji, ja nie mogę, nie mogliśmy zgodzić się z tym, ażeby wszyscy aresztowani ludzie, Polacy, przechodzili akuratnie tylko przez ich ręce. Przecież my w ten sposób wytwarzamy antysemityzm. Przecież tam musimy dawać polskich towarzyszy, to akuratnie na tym odcinku jak najwięcej powinno być«. No, tak, tak. Tak. I nic”.