[b]Porażony Gold[/b]
– żydowski krawiec z powieści Michała Choromańskiego „Zazdrość i medycyna” (1933). Wzbudził w swoim kliencie Widmarze, zazdrość o żonę zdradzającą go – w co klient nie chciał uwierzyć – z doktorem Tamtenem. Gold – za pieniądze – obiecał dostarczyć Widmarowi żelazne dowody wiarołomstwa jego żony. Gdy miał już je w ręku i deszczową nocą spieszył na spotkanie ze zleceniodawcą tej detektywistyczno-szpiclowskiej usługi, przypadkowo na ulicy uchwycił przewód wysokiego napięcia, na skutek czego zmarł.
Abraham Gold naznaczony był śmiercią. Ludzie go unikali, „szło od niego coś zimnego, o ciężkim zaduchu”. Uchodził za bardzo brzydkiego staruszka o gołębim sercu, co nie było prawdą. Nie był starcem; zdumionemu Widmarowi wyznał, że ma... 38 lat. A otrzymanymi pieniędzmi opłacił swego brata Izaaka (elektromontera, który położył nieszczęsny przewód wysokiego napięcia na jego drodze), by ten obił kochanka żony Widmara.
Gold miał dwoje dzieci: pięcioletnią Anielkę i dziewięcioletniego, chorego na epilepsję, Borucha. O ojcostwo chłopca podejrzewał brata Izaaka, podobnie jak dziecko rudowłosego. Krawiec ulega obsesji erotycznej, która ogarnia wszystkie występujące w powieści osoby, a śmierć ponosi – pisał Ostap Ortwin – „wetknąwszy palce w niebezpiecznie zawikłany splot patogenicznej sprawy”.
Abrahama Golda w adaptacji filmowej powieści dokonanej przez Janusza Majewskiego (1973) zagrał Włodzimierz Boruński.
