Środkowe dni świąt Pesach (Święto Wiosny) i Sukot (Święto Szałasów), uważane za półświąteczne, w przeciwieństwie do pierwszego i ostatniego dnia, które obchodzi się bardziej uroczyście.
W Izraelu zaczynają się wraz z drugim, a w diasporze wraz z trzecim dniem obydwu świąt. W okresie chol ha-moed (hebr. powszednie [dni] czasu świątecznego; jid. chalemojed lub chojl hamojed) dopuszcza się wykonywanie jedynie prac niezbędnych lub mających zapobiec powstaniu szkód. Za pracę nie wolno brać pieniędzy, chyba że jest się w skrajnej nędzy. Zawieranie małżeństw i organizowanie uroczystości weselnych jest zakazane, podobnie jak obrzędy żałobne (przy oddawaniu posługi zmarłym i odprawianiu obrzędów pogrzebowych stosuje się specjalne przepisy).
Szczególne zasady regulują także przycinanie w tym czasie włosów i bród. Podczas odmawiania Szmone esre (hebr. Osiemnaście [błogosławieństw] – ogólna nazwa głównej części modłów w synagodze) po prośbie o przywrócenie kultu świątynnego dodaje się Jaale we-jawo (Nasza pamięć o Bogu etc.). Podczas modlitwy przy stole wplata się ją do prośby o Jerozolimę. W chol ha-moed podczas świąt Sukot odmawia się modlitwę Halel (z hebr. Halelu Jah: Wychwalajcie Pana), podczas Pesach – pół-Halel. W półświąteczne dni Sukot odbywają się procesje z bukietami lulaw (hebr. młoda gałązka).
[i](na podstawie „Leksykonu judaistycznego”, Warszawa 2007)[/i]
