Do historii prasy światowej zapisał się, można rzec „klasyk” prasy amerykańskiej, Joseph Pulitzer (1847 – 1911), węgierski Żyd, wydawca gazet i czasopism, m.in. nowojorskiego, pierwszego wielonakładowego dziennika „World”. Był założycielem pierwszej w Ameryce uczelni dziennikarskiej i fundatorem corocznej nagrody za publicystyczne osiągnięcia.

W dziedzinie prasy światowej, chociaż nie jako wydawca, zapisał się Paul Julius Reuter (wł. Israel Beer Josafat, 1816 – 1899, chrzest przyjął, mając 28 lat...), założyciel agencji prasowej. W Niemczech hitlerowcy ze szczególną zajadłością pisali o „zalewie prasy założonej i będącej w rękach Żydów” – były to między innymi liczne gazety i czasopisma wydawane przez „Dom Ullsteina” (Leopolda Ullsteina i jego pięciu synów) – niektóre ukazują się do dziś.

W Polsce, jeszcze pod zaborami, dzienniki i czasopisma polskie wydawali niemal wyłącznie Żydzi. O Orgelbrandach i Glücksbergach pisaliśmy obszerniej w zeszycie nr 14 z 15 lipca br. Wśród innych wydawców duże zasługi w tej dziedzinie mieli: Józef Unger (1817 – 1874, m.in. „Dziennik Warszawski”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Wędrowiec”), Henryk Natanson (1829 – 1895, m.in. „Przyjaciel Dzieci”, „Tygodnik Lekarski”), Franciszek Salezy (Salomon) Lewental (1841 – 1902, m.in. „Kłosy”, „Tygodnik Romansów i Powieści” i pół udziału w „Kurierze Warszawskim”), Rudolf (Rachmiel, pod koniec życia przyjął chrzest...) Okręt (1829 – 1906, „Gazeta Handlowa” założona w 1864 r. od 1905 wychodziła jako „Nowa Gazeta”) i inni, niektórzy w większych miastach. Spośród wymienionych wydawców, jedynie Unger wydawał czasopismo dla Żydów w języku polskim – „Izraelitę” (1866 – 1912).

Dużą wagę miało jednak wydawanie prasy, w pierwszym rzędzie codziennej, w języku żydowskim, w jidysz, którym posługiwała się, chociaż nie zawsze wyłącznie, większość Żydów. Inspiratorzy tej prasy zdawali sobie sprawę z tego, że jidysz jest swojego rodzaju „żydowskim esperanto” dla czytelników poza Polską i ma znaczenie dla komunikowania się z mieszkającymi w wielu krajach Żydami. Tak więc trendy dla rozwoju prasy w jidysz były znaczne. I to powodowało powstawanie z czasem bogatego czasopiśmiennictwa w tym języku.