Marcin i Filip znani są głównie z kopii obrazów Maurycego. Leopold, uznany przez krytykę za najzdolniejszego z braci malarza, był niewątpliwie bardzo interesującą indywidualnością plastyczną.
W swoich pracach nie nawiązywał do stylu Maurycego, wyraźnie malując w nurtach nowo powstających wówczas kierunków w sztuce, głównie ekspresjonizmu i postimpresjonizmu. Był ulubionym uczniem Jacka Malczewskiego, gdy również pod kierunkiem Teodora Axentowicza pobierał nauki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1896 – 1902).
Jak wielu współczesnych mu malarzy studia kontynuował w Monachium, w pracowni Antona Azbego, a od 1904 r. w Paryżu, gdzie zamieszkał i stale powracał. Krótki okres spędził w Wiedniu, tam związał się z modernistyczną grupą Hagebund, a w latach 1905 – 1908 w Krakowie był wraz z Vlastimilem Hoffmanem, Mieczysławem Jakimowiczem, Janem Rembowskim i Witoldem Wojtkiewiczem, współzałożycielem Grupy Pięciu.
Brał udział w wystawach grupy w Wiedniu, Berlinie, Monachium i w Kolonii. W latach 1908 – 1910 mieszkał znowu w Paryżu, skąd przeniósł się do Jerozolimy, gdzie do 1913 r. wykładał w Szkole Sztuki Becalel. Powrócił do Paryża z młodą żoną – studentką medycyny.
Od 1914 r. dwa lata walczył w Legionach Józefa Piłsudskiego, co uwiecznił w ponad 1000 rysunków na polu bitwy, a wydanych w „Tece Legionów” po Wystawie Legionów Polskich urządzonej w Lublinie w 1917 r. W 1920 r. powrócił do Paryża i zamieszkał na stałe w skromnym mieszkanku na Montrouge.
