1. Pełny kadysz zawiera (a) uświęcenie Imienia Boga i prośbę o ustanowienie Jego Królestwa; (b) błogosławieństwo, pochwałę i wywyższenie Imienia; (c) prośbę o przyjęcie modlitwy; (d) prośbę o pokój po aramejsku i (e) po hebrajsku.
2. Półkadysz zawiera części (a), (b) i jest odmawiany przez chazana (kantora) podczas nabożeństwa.
3. Kadysz sierocy, bez części (c), jest odmawiany przez osoby w żałobie w ciągu 11 miesięcy po śmierci kogoś bliskiego i co roku w rocznicę śmierci.
4. Kadysz de-Rabanan (Naszych Mistrzów) w części (c) zastąpiony przez modlitwę za uczonych jest odmawiany po odczytaniu fragmentów literatury talmudycznej oraz w szczególnych miejscach modlitw porannych, Kabalat Szabat (hebr. Powitanie Szabatu) i nabożeństw w szabat i święta.
5. Podczas pogrzebów, ale także po ukończeniu studiów nad traktatem talmudycznym, do części (a) kadyszu włącza się passus o zmartwychwstaniu i odbudowie Jerozolimy. Kadysz jest jedną z najważniejszych modlitw odmawianą na stojąco, w obecności najmniej dziesięciu mężczyzn (minjan). Jako modlitwa żałobna przyjął się powszechnie dopiero w XIII wieku.