Towar eksportowy przed 1939 rokiem

Dramat dotyczy dwóch przyjaciół, którzy złożyli przysięgę, że ich dzieci pobiorą się. Po wielu dramatycznych wydarzeniach akcja kończy się szczęśliwie. Film ten cieszył się dużym powodzeniem i w roku 1937 został udźwiękowiony.

„Potężny dramat z życia wileńskiego” „Łamed wownik” (Jeden z 36), którego akcja toczy się podczas powstania styczniowego w 1863 roku – również według scenariusza Bojma, w reżyserii Henryka Szaro, oparty jest na mistycznej legendzie o 36 utajnionych sprawiedliwych, dzięki którym istnieje świat. Swoje życie poświęcają zagrożonym mieszkańcom małego miasteczka.

Dużą reklamą otoczony był film, także produkcji Forbert-Film, „In di pojlisze welder” (W lasach polskich), do scenariusza Bojma opracowanego według powieści Józefa Opatoszu, znanej także w przekładzie polskim. Część filmu nosiła tytuł „Rok 1863” albo „Żydzi walczą o niepodległość Polski”. Reżyserem filmu był Jonas Turkow.

W filmie tym wystąpili najlepsi aktorzy żydowscy oraz Jerzy Leszczyński w roli Berka Joselewicza i Tadeusz Wesołowski jako hr Komarowski. Film okazał się nie najwyższego lotu i sukcesu nie odniósł.

Film Aleksandra Forda z 1936 r. „Mir komen on” (Droga młodych, wł. Nadchodzimy) odniósł sukces także we Francji i Wielkiej Brytanii. Rok wcześniej Ford nakręcił w Palestynie film „Sabra” o urodzonych w Palestynie Żydach.

[wyimek]Pierwszym żydowskim filmem „mówionym” był melodramat „Al chejt” (Za grzechy) zrealizowany w wytwórni Kinor braci Saula i Izaaka Goskindów w 1936 roku, w reżyserii Aleksandra Martena (Tenenbauma), ze znakomitymi kreacjami Szymona Dżigana i Izraela Szumachera[/wyimek]

Pierwszym żydowskim filmem „mówionym” był melodramat „Al chejt” (Za grzechy) zrealizowany w wytwórni Kinor braci Saula i Izaaka Goskindów w 1936 roku, w reżyserii Aleksandra Martena (Tenenbauma), ze znakomitymi kreacjami Szymona Dżigana i Izraela Szumachera.

Film ten stał się sensacją i był sukcesem, m.in. i dlatego, że po raz pierwszy z ekranu dało się słyszeć słowo żydowskie. Sukcesem tej wytwórni była też komedia „Frajleche kabcunim” (Weseli biedacy) z Dżiganem i Szumacherem w roli głównej. Nurt poważny pojawił się m.in. w filmie „On a hejm” (Bezdomni).

Produkowane w latach trzydziestych filmy żydowskie były poważną produkcją eksportową, filmy te chłonął rynek amerykański i inne, gdzie środowiska żydowskie były liczne. Filmy w języku jidysz, w swojego rodzaju „żydowskim esperanto” były prawdziwą atrakcją dla jego odbiorców.

W środowisku żydowskim dużym powodzeniem cieszył się film „Jidł mitn fidł” (Judel ze skrzypkami). Nie było to dzieło najwyższego lotu, chociaż wystąpili w nim znakomity aktor Postel i późniejsza gwiazda filmu amerykańskiego Molly Picon.

Film ten zrealizowali wspólnie Józef Grin (Green) i polski reżyser Jan Nowina-Przybylski. Oni też zrealizowali film „Purimszpiler” (Błazen purymowy) z obsadą częściowo amerykańskich aktorów. Akcja toczy się w wędrownym cyrku, a dramatem jest trójkąt małżeński. Większe powodzenie miały „A briwełe der mamen” (List do matki) i „Mamełe” (Mateczka).