Max Weber urodził się w 1881 roku w Białymstoku w rodzinie krawca. Weberowi wiedli skromne, pobożne życie. W 1891 r. postanowili wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Po długiej podróży postanowili osiedlić się w Nowym Jorku.
Dopiero tam Max dostrzegł, że może rozwijać swoje zainteresowania – głównie malarstwem i rzeźbą – oraz doskonalić pod okiem profesjonalistów swoje umiejętności. Przez kilka lat właśnie w ten sposób Max Weber przygotowuje się do studiowania malarstwa.
W 1899 roku rozpoczyna naukę w brooklińskim Pratt Institute. Kierunki, które najbardziej pasjonowały go w malarstwie, to przede wszystkim kubizm, fowizm, futuryzm, a z czasem abstrakcjonizm. Max Weber był pierwszym malarzem w Ameryce, który namalował obraz kubistyczny. Swoje dzieło zatytułował „Zapasy” i tą prekursorską pracą ściągnął na siebie lawinę krytyki. Wówczas jeszcze twórczość Webera nie była do końca rozumiana w kręgach artystycznych i traktowano ją bez należytej uwagi jako coś w rodzaju jednorazowego wybryku artysty malarza.
W 1905 r. Weber postanowił wyjechać do stolicy światowej sztuki, czyli do Paryża. Fascynowały go dzieła i życie tamtejszej bohemy. Intuicja podpowiadała mu, że teraz jego miejsce jest na Montmartrze, pośród równie ekscentrycznych (jak na tamte czasy) artystów. Podziwiał prace Paula Cezanne’a, Pabla Picassa, Henri Matisse’a, u którego nawet pobierał lekcje. W tym czasie rozpoczął naukę w paryskiej Academie Colarossi i Academie Julian. Swoje prace prezentuje na Salonie Jesiennym.
Po trzech latach spędzonych w Paryżu Weber postanawia wrócić do Nowego Jorku. Wyposażony w nowe doświadczenia i umiejętności, wbrew gorzkiej krytyce wyrasta na najwytrwalszego i najbardziej zagorzałego propagatora kubizmu w Ameryce. Powoli jego filozofia zdobywa zwolenników, a prace artysty zyskują na wartości. Wreszcie malarz został członkiem Towarzystwa Artystów Niezależnych oraz grupy Grafton. Sam zaczyna publikować i prowadzić kursy mistrzowskie.
