Jej dyrektorem został Mordechaj Mazo, a kierownikiem artystycznym Dawid Herman, dla których wzorem był Moskiewski Teatr Artystyczny pod kierunkiem Konstantego Stanisławskiego. Trupa stała się sławna dzięki awangardowym inscenizacjom żydowskiej oraz europejskiej klasyki i za namową E.R.
Kamińskiej przyjechała do Warszawy w 1917 r. i do 1922 r. występowała w teatrze Elizeum przy ulicy Karowej. Właśnie w tym okresie wileńczycy dali prapremierę "Dybuka” Szymona An-skiego (9 XII 1920 r.), która była początkiem światowej kariery tego dramatu.
Przedstawienie z udziałem Lejba Kadisona, Lei Noemi, Miriam Orleskiej i Abrahama Morewskiego doczekało się ponad 300 powtórzeń i pokazywane było na wielu scenach Polski i świata, m.in. w Wiedniu i Rumunii. W roku 1924 Trupa Wileńska wyjechała do Nowego Jorku, gdzie rozpadła się na kilka grup występujących pod tą samą nazwą, z których główne osiadły w Nowym Jorku oraz Warszawie.
Po powrocie do Warszawy (od 1928 r.) największy sukces artystyczny odniosły dwa spektakle: „Kidusz Haszem” według Szaloma Asza w reż. Michała Weicherta oraz „Nocą na starym rynku” Pereca w reż. Dawida Hermana.
W latach 1929 –1936 głównym reżyserem Trupy Wileńskiej był Jakub Rotbaum (1901 – 1994), który po studiach teatralnych w Rosji Radzieckiej u Meyerholda, Stanisławskiego i Tairowa postanowił „zmienić ten teatr Dybuka, teatr folkloru, w teatr społeczny, a może i polityczny”.
