Stworzył ją Icchok Zandberg, który według określenia Zalmana Zilbercwajga, autora fundamentalnego „Leksikon fun jidiszn teater”, dał „najmocniejsze podwaliny sceny żydowskiej w Europie Wschodniej”.
W 1905 r. wynajął liczący 1250 miejsc Teatr Wielki i dawał w nim nieprzerwanie przedstawienia aż do wybuchu I wojny. Powodzenie zdobył dzięki bogatemu repertuarowi; systematycznie też sprowadzał na gościnne występy znanych aktorów: Borysa Tomaszewskiego, Davida Kesslera, Klarę Jong, E.R. Kamińską oraz przybyłego z Londynu Morisa Wachsmana, który po śmierci Zandberga objął dyrekcję Teatru Wielkiego.
W 1912 r. otwarto w Łodzi jeszcze jeden teatr – Scala, przeznaczony dla żydowskiej operetki. Jego dyrektorzy Juliusz Adler i Herman Sierocki dawali także przedstawienia dramatyczne. W styczniu 1916 r. przyjechały tu na gościnne występy w „Medei” Gordina i „Urielu Akoście” Gutzkowa Ester Rachel i Ida Kamińska.