Kolumnę tworzyły: 1. i 2. batalion 24. pułku, bateria „N” z 5. Brygady Artylerii (sześć dział siedmiofuntowych i dwie wyrzutnie rakiet Hale’a), 5. kompania saperów, trzy szwadrony lokalnej kawalerii, dwa bataliony tubylczej piechoty, grupa tubylczej kawalerii (około 300 jeźdźców), kompania tubylczych saperów.
W sumie dało to 20 oficerów sztabowych, 132 artylerzystów, 1275 białych piechurów, 320 białych kawalerzystów oraz 2566 czarnoskórych piechurów, saperów i kawalerzystów. Kolumna obarczona była dużym taborem, który tworzyły 220 furgony, 82 wozy, 1507 wołów, 49 koni jucznych, 67 mułów wraz z 346 woźnicami i mulnikami.
3. kolumnie towarzyszył dowodzący operacją generał porucznik lord Chelmsford. W praktyce przejął on dowodzenie grupą taktyczną, marginalizując podpułkownika Glynna.
Droga z Pietermaritzburga do Greytown była w dobrym stanie, więc marsz brytyjskich oddziałów odbywał się bez zakłóceń. Następny etap, do miejsca zwanego bród Keate’a (na rzece Mooi) i rzeki Tugela, a potem do Helpmekaar, był już jednak trudniejszy. Na początku stycznia 1879 roku lord Chelmsford rozwinął swoje stanowisko dowodzenia w Helpmekaar.
10 stycznia rozpoczęto przeprawę przez Rzekę Bawolą (Buffalo River – tak nazywano główny nurt Tugeli). Zakończono ją rankiem 12 stycznia, a przez resztę dnia oddziały brytyjskie organizowały obóz. Do 20 stycznia kolumna brytyjska posunęła się 10 mil w głąb zuluskiego terytorium i dotarła do kamiennego wzgórza Isandlwana.
