Z powodu trudnych warunków atmosferycznych, które uniemożliwiły przeprowadzenie rozpoznania lotniczego, admirał Scheer, dowódca Hochseeflotte, zmienił jednak pierwotne plany i ograniczył się do przeprowadzenia demonstracji w rejonie cieśniny Skagerrak. Na podejściach do baz brytyjskich (Scapa Flow, Cromarty i Rosyth) zaczaiło się dziesięć niemieckich okrętów podwodnych gotowych do ataków na wychodzące w morze jednostki przeciwnika.
Kaprys losu sprawił, że podobne działania podjęli Brytyjczycy. Zgodnie z koncepcją admirała Johna Jellicoe zespół krążowników przy wsparciu eskadry okrętów liniowych miał się wedrzeć w głąb Kattegatu i wywabić główne siły floty niemieckiej na Morze Północne, w rejon Horns Riff, gdzie miały czekać drednoty Grand Fleet. Ruchy floty niemieckiej, a nawet częściowo jej plany, znane były brytyjskiej admiralicji dzięki pracy wywiadu morskiego (tzw. Pokój 40), wykorzystującego rozpoznanie radiowe (Brytyjczycy otrzymali niemieckie kody dzięki Rosjanom, którzy wydobyli je z wraku krążownika „Magdeburg” zatopionego na Bałtyku).
30 maja przebywający w Scapa Flow Jellicoe otrzymał rozkaz wyprowadzenia Grand Fleet na morze i skoncentrowania jej w rejonie Long Forties. Wieczorem brytyjskie okręty podniosły kotwice i przed północą Scapa Flow było już ciche i puste. W morze wyszły 72 okręty, w tym 16 okrętów liniowych, trzy krążowniki liniowe, cztery krążowniki pancerne, pięć lekkich krążowników i 51 niszczycieli. Siły te zmierzały na spotkanie zespołu, który wypłynął ze szkockiego Cromarty (osiem okrętów liniowych, cztery krążowniki, osiem niszczycieli).
Kolejnym krokiem było połączenie z zespołem admirała Beatty’ego, wiodącego 52 okręty, w tym cztery nowe szybkie okręty liniowe i sześć krążowników liniowych. Łącznie Grand Fleet li- czyła 144 jednostki, którym Hochseeflotte mogła przeciwstawić 99 okrętów.
Niemcy również nie zasypiali gruszek w popiele. Ich okręty wyszły z bazy Jade w nocy z 30 na 31 maja, natychmiast po otrzymaniu z okrętów podwodnych meldunków o opuszczeniu portów przez główne siły przeciwnika. Hochseeflotte ruszyła kursem północnym ku wybrzeżom Norwegii. Stosunek sił w podstawowych klasach okrętów przedstawiał się następująco: 37 brytyjskim okrętom liniowym i krążownikom liniowym Niemcy mogli przeciwstawić 21 jednostek, przeciwko ośmiu brytyjskim pancernikom (przeddrednotom) i krążownikom pancernym rzucili sześć, a przeciw 105 krążownikom lekkim i niszczycielom Royal Navy Hochseeflotte wystawiła 72.
