Dla Niemców był to dalszy ciąg eksperymentowania z lotnictwem bombowym, które pierwszy bojowy chrzest przeszło w Hiszpanii. Niemieccy sztabowcy uważali jednak, że hiszpańskie budownictwo jest lżejsze od środkowoeuropejskiego. Po zniszczeniu Wielunia komisje Luftwaffe dokładnie oceniły skuteczność bombardowania.
Sztukasy z dużą dokładnością atakowały cele nie tylko w Polsce, ale i w Belgii, Holandii, Norwegii oraz we Francji. Wycie ich syren włączanych w locie nurkowym paraliżowało bombardowanych. Na froncie zachodnim kariera sztukasa zakończyła się podczas bitwy o Anglię, gdyż bombowiec nie był w stanie obronić się przed nowoczesnymi myśliwcami, od których był wolniejszy i mniej zwrotny. W wojnie z Rosją sztukas odnosił sukcesy jako nurkujący bombowiec i samolot szturmowy.
Na froncie wschodnim na Ju-87 latał niemiecki as Hans Rudel. Hitlerowska propaganda przypisała mu zniszczenie w trakcie 2530 lotów bojowych 519 czołgów, pancernika, krążownika, 70 jednostek desantowych, ponad 800 pojazdów, 150 stanowisk artylerii, czterech pociągów pancernych i wielu mostów. Do tego zwyciężył w dziewięciu pojedynkach powietrznych (latał też na focke-wulfach) i był 30 razy zestrzelony przez artylerię przeciwlotniczą. Pod koniec wojny miał amputowaną nogę, ale nadal latał.
Planował samobójczy atak na rosyjskie kolumny pancerne, ale pod wpływem dowódcy 8 maja poddał się Amerykanom, unikając niewoli rosyjskiej (stacjonował w Czechach). Naumyślnie twardo wylądował i uszkodził swojego Ju-87. Spędził kilka miesięcy w więzieniu w strefie brytyjskiej i we Francji. W 1951 roku wyjechał do Argentyny, gdzie wydał dwie broszury mówiące, że Niemcy powinni walczyć z bolszewizmem i szukać przestrzeni życiowej na wschodzie. Dwa lata później wrócił do Niemiec i do śmierci w 1982 roku pozostał nazistą.
Niemcy rozwijali lotnictwo bombowe od wczesnych lat 20. Na rosyjskich poligonach przygotowywali taktykę. Liczyli także, że w Rosji będą masowo produkować samoloty. W listopadzie 1922 roku Junkers podpisał z rządem Rosji Sowieckiej umowę o budowę fabryki samolotów w Filach pod Moskwą, jednak zdewastowana Rosja nie była w stanie produkować skomplikowanego sprzętu. W latach 20. Herman Pohlmann zaprojektował bombowiec nurkujący i po zdobyciu doświadczenia przystąpił w 1933 roku do prac nad Ju-87. Prototyp, zbudowany w szwedzkich zakładach AB Flygindustri w Mal-mő, był gotów już w następnym roku. Z powodu błędów konstrukcyjnych musiał być wzmocniony i oblot wykonał dopiero we wrześniu 1935 roku.
