[srodtytul]Świat[/srodtytul]
W połowie września 1939 roku agenci FBI zatrzymali w Nowym Jorku Fritza Juliusa Kuhna, lidera Związku Amerykanów Pochodzenia Niemieckiego (German American Bund), podejrzanego o malwersacje i sprzeniewierzenie funduszy organizacji. W latach 20. Kuhn wyemigrował z Niemiec do Meksyku, a w 1928 roku osiadł w USA (amerykańskie obywatelstwo otrzymał w 1934 roku). Na początku lat 30. założył i stanął na czele GAB, który głosił hasła antysemickie i popierał politykę Hitlera.
W lutym 1939 roku na zjeździe w nowojorskiej Madison Square Garden Kuhn wobec 20 tys. członków związku zaatakował prezydenta Roosevelta, nazywając go Rosenfeldem i liderem żydokomuny, a jego program reform New Deal określając jako Jew Deal. Wezwał także do bojkotu Żydów. Podczas imprezy doszło do starć bojówkarzy Kuhna z przeciwnikami jego organizacji. W wyniku procesu, w którym przywódcy GAB udowodniono sprzeniewierzenie ponad 14 tys. dolarów, został skazany na karę więzienia. W grudniu 1941 roku, po przystąpieniu USA do wojny, Kuhn oraz większość członków GAB osadzono w obozach internowania, a po wojnie deportowano.
[srodtytul]Europa[/srodtytul]
Aby uniemożliwić niemieckim U-Bootom przedostawanie się na Atlantyk, w nocy z 11 na 12 września 1939 roku Brytyjczycy postawili na wodach kanału La Manche rozległą zaporę minową. 23 września Royal Navy postawiła podobną pomiędzy ujściem rzek Humber i Tyne na wschodnim wybrzeżu, a w końcu grudnia i na początku 1940 roku uzupełniła je zagrodami, które rozciągały się wzdłuż całego wschodniego wybrzeża. Miny okazały się na tyle skuteczne, że we wrześniu 1939 roku tylko jednemu niemieckiemu okrętowi podwodnemu udało się przepłynąć południową trasą na Atlantyk. W październiku 1939 roku, po zatonięciu na minach trzech U-Bootów, dowództwo Kriegsmarine skierowało inne jednostki floty podwodnej dookoła północnych wybrzeży Wielkiej Brytanii.
