O wspólną pamięć wojny

Pierwszego dnia uczestnicy zjazdu wzięli udział w specjalnej mszy świętej w archikatedrze warszawskiej koncelebrowanej przez JE ks. bp. Tadeusza Pikusa – wikariusza metropolity warszawskiego i ks. infułata Zdzisława Króla. 30 sierpnia byli także gośćmi honorowymi otwarcia wystawy w stołecznym Muzeum Wojska Polskiego pt. „Wojsko II Rzeczypospolitej”. Następnego dnia uczestnicy zjazdu spotkali się z marszałkiem Sejmu Bronisławem Komorowskim i marszałkiem Senatu Bogdanem Borusewiczem. Uczestniczyli także w Sochaczewie w obchodach pamięci bitwy nad Bzurą i rekonstrukcji historycznej walki o to miasto.

1 września w Warszawie uczestnicy Światowego Zjazdu i przedstawiciele środowisk kombatanckich w ramach obchodów Dnia Weterana złożyli wieńce pod Grobem Nieznanego Żołnierza. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz Rzeczypospolitej na czele z marszałkiem Sejmu Bronisławem Komorowskim. W godzinach popołudniowych odbyła się projekcja filmu dokumentalnego Juliena Bryana pt. „Oblężenie”, nakręconego w czasie obrony stolicy we wrześniu 1939 roku, oraz prapremiera filmu Leszka Wiśniewskiego „Polskie Termopile”, zrealizowanego dla TVP Historia.

1 września na Westerplatte w Gdańsku delegacja uczestników Światowego Zjazdu Polskich Kombatantów wzięła udział w centralnych uroczystościach państwowych z udziałem prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego i prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska. W gdańskim Dworze Artusa w czasie spotkania władz miast – symboli II wojny światowej w obecności gości z całego świata uczestnik zjazdu – żołnierz Kedywu AK i powstaniec warszawski Stanisław Aronson „Rysiek” z Izraela – wygłosił specjalne przesłanie, podkreślając znaczenie obchodów jako istotny element nie tylko kształtowania świadomości historycznej Polaków, ale także wspólnej europejskiej pamięci II wojny światowej.

Następnego dnia w Warszawie prezydent Rzeczypospolitej wyróżnił odznaczeniami państwowymi najbardziej zasłużonych żołnierzy II wojny światowej. Wystąpienie kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych ministra Janusza Krupskiego rozpoczęło obrady Światowego Zjazdu Polskich Kombatantów. Wiodące przemówienie wygłosił premier Donald Tusk, głos zabrał także b. prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski i przewodniczący komitetu honorowego obchodów 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej minister Władysław Bartoszewski oraz minister Pracy i Polityki Społecznej Jolanta Fedak.

Kapitan Eugeniusz Cydzik ze Lwowa, we wrześniu 1939 roku uczestnik obrony Grodna, później żołnierz AK, a dzisiaj opiekun Cmentarza Obrońców Lwowa, odczytał rezolucję Światowego Zjazdu Polskich Kombatantów, którą przyjęto przez aklamację. Zwieńczeniem zjazdu była pielgrzymka na Jasną Górę 3 września z udziałem b. marszałka Sejmu, prezesa stowarzyszenia „Wspólnota polska” Macieja Płażyńskiego. Mszy św. na wałach klasztoru przewodniczył JE ks. gen. Tadeusz Płoski, biskup polowy Wojska Polskiego.

(UdsKiOR)

[ramka]Domagamy się szacunku dla prawdy

Żołnierze polscy walczący na wszystkich frontach II wojny światowej i uczestnicy walki cywilnej Polskiego Państwa Podziemnego, zgromadzeni na Światowym Zjeździe Polskich Kombatantów w Warszawie przyjmują 2 września 2009 roku następującą rezolucję:

Okres II Rzeczypospolitej, którego wzorcem wychowawczym było hasło ze sztandarów bojowych polskiej armii: „Bóg, Honor, Ojczyzna”, tak ukształtował morale narodu, że przetrwał on próbę najstraszniejszą, jaką była II wojna światowa. Najazd dwóch wrogów, Niemców i Sowietów, choć zakończył się klęską militarną, nie złamał ducha walki narodu polskiego. We wrześniu 1939 roku armia złożona z obywateli polskich różnych narodowości i wyznań bohatersko broniła ojczyzny. Uległa przemocy wobec miażdżącej przewagi obu najeźdźców i osamotniona w walce, a jej stolica – Warszawa, zniszczona przez wroga – została odznaczona za męstwo Orderem Virtuti Militari.

Rząd Polski nie skapitulował, ale przeniósł swoją działalność poza granice państwa, co umożliwiło odtworzenie legalnych władz i sił zbrojnych walczących na lądzie, morzu i w powietrzu na wszystkich frontach II wojny światowej u boku zachodnich sojuszników oraz jako najsilniejsza w Europie armia podziemna – Armia Krajowa w okupowanym kraju. Polskie Państwo Podziemne, kierowane przez rząd Rzeczypospolitej, spełniało wszystkie atrybuty państwowe, sterując wysiłkiem narodu w walce z okupantami.

Pokolenie byłych żołnierzy służy dalej Polsce do ostatnich swych dni, przekazując młodym rodakom przykład postawy obywatela Najjaśniejszej Rzeczypospolitej i ponadczasowe wartości moralne, które odziedziczone w spadku dziejowym stanowiły podstawę walki o niepodległość. Pojęcia „służba Polsce”, „honor”, „patriotyzm” powinny być elementem jednoczącym Polaków w działaniach dla wspólnego dobra – ojczyzny.

Młodzi obywatele naszego kraju muszą znać ogromną cenę, jaką zapłaciło za wierność tym ideałom pokolenie wychowane w przedwrześniowej Polsce. My, byli żołnierze II Rzeczypospolitej, jesteśmy dumni z naszych dokonań i dumę tę przekazujemy przyszłym pokoleniom.

Walka, którą toczyli Polacy w czasie II wojny światowej, była nie tylko walką o wolność ojczyzny, była także walką z niemieckim i sowieckim totalitaryzmem, który reprezentując skrajnie odmienne wartości zmierzał do likwidacji naszego narodu i europejskiej cywilizacji. Wojna spowodowała rozproszenie wspólnoty narodowej II Rzeczypospolitej – część obywateli polskich zmuszona została do życia poza krajem w wyniku oddania Polski w jarzmo komunizmu, a także w rezultacie zmiany granic państwowych. Emigracja niepodległościowa pozostała na obczyźnie, aby walczyć – już bezorężnie – o suwerenność Polski, zaś w kraju odbudowującym się z ruin wojennych trwała zarówno walka zbrojna, jak i cywilna przeciwko nowemu okupantowi. Polacy za granicą nie utracili jednak więzi z Macierzą, zachowując zwyczaje, tradycję i kulturę narodową.

Walka o wizję Europy wiernej swoim korzeniom religijnym i kulturowym a także wolnej od wojennych zagrożeń, legła u podstaw misji Ojca Świętego Jana Pawła II, doświadczonego tragizmem wojny. Ideały, o które walczyliśmy, znalazły kontynuację w walce i uniwersalnym przesłaniu „Solidarności”, która przyniosła wolność nie tylko Polsce, ale i innym uciskanym narodom.

Polska była pierwszym krajem, który przeciwstawił się niemieckiemu najeźdźcy, a nasze straty i wkład w zwycięstwo aliantów nie mogą pozostać niezauważone.

My, byli żołnierze polscy II wojny światowej, oczekujemy dzisiaj respektowania w świecie żywotnych interesów naszego narodu, na 45 lat oddanego w niewolę Sowietom na konferencjach w Teheranie i Jałcie.

Pragniemy, aby polska walka o wolność „naszą i waszą” była zauważona, a także doceniona w pamięci historycznej Europy i świata. Chcemy też, by Polska, żyjąc w zgodzie ze wschodnim i zachodnim sąsiadem, nie doświadczyła już nigdy więcej ich złowrogiej zmowy. Domagamy się prawdy o sowieckim ludobójstwie i polskiej „Golgocie Wschodu”.