[srodtytul]Świat[/srodtytul]
Rok 1943 okazał się początkiem pasma klęsk Japończyków na Dalekim Wschodzie: do listopada aliantom udało się opanować całe północno-wschodnie wybrzeże Nowej Gwinei i zniszczyć najważniejsze garnizony japońskie w archipelagu Wysp Gilberta. Jednak w czasie walk o Tarawę amerykańska piechota morska poniosła tak dotkliwe straty, że w następnych operacjach – m.in. na wyspach Marshalla i Salomona – alianci postanowili stosować taktykę tzw. żabich skoków: zdobywane desantami morskimi wyspy stawały się punktami wypadowymi do opanowania kolejnych.
Na przełomie 1943/1944 roku rozpoczęły się również ciężkie walki na pograniczu indyjsko-birmańskim. Brytyjczycy planowali przeprowadzić błyskawiczną ofensywę w kierunku drogi birmańskiej, aby stamtąd uderzyć na południowe Chiny. Jednak Japończycy byli szybsi: w lutym i marcu 1944 roku stojące w Birmie wojska gen. Kawabe, mimo że słabsze liczebnie, uderzyły na południu w rejonie miasta Arakan i na centralnym odcinku frontu – na Imphal i Kohimę. Pod Arakanem hinduski 15. Korpus wytrzymał uderzenie i ruszył do kontrnatarcia, ale w centrum Japończykom niemal udało się odciąć brytyjski garnizon Kohimy. Otrzymał on jednak wsparcie i wróg został odrzucony na wschód. Latem działania wojenne ustały z powodu monsunu.
[srodtytul]Europa[/srodtytul]
Od początku wojny Niemcy prowadzili prace nad wyprodukowaniem bomby atomowej. W tym celu wykorzystywali ciężką wodę, którą sprowadzali z okupowanej Norwegii z zakładów chemicznych Norsk Hydro w Vemork. Do 1944 roku aliantom z mizernym skutkiem udawało się zakłócić produkcję w Norsk Hydro: fiaskiem zakończyła się akcja dywersyjna norweskich komandosów z SOE i brytyjskich saperów w listopadzie 1942 roku, którzy w większości zginęli lub dostali się do niewoli.
