Pancerny tonaż budżetów

Wydatki na flotę zwiększały się najszybciej od 1874 do 1884 roku (o 38 procent) oraz od 1891 do 1896 roku (o 33 procent), wyliczał Jan G. Bloch w epokowym dziele „Przyszła wojna pod względem technicznym, ekonomicznym i politycznym”.

Mimo że w kolejnych latach okręty stawały się coraz droższe, wojskowi rozbudowywali marynarki coraz bardziej. Według szacunków niemieckich koszt nieopancerzonych liniowców żaglowych dochodził do 3 mln marek. Podobne ceny miały wczesne statki parowe. Jednostki opancerzone pierwszej generacji z lat 1860 – 1870 kosztowały od 7 do 10 mln marek, a drugiej generacji ok. 14 mln marek. Francuski opancerzony okręt „Magenta” z 1859 roku kosztował nawet 21 mln marek, z czego na opancerzenie marynarka wydała 15 mln, czyli 71 procent. Pancerniki przeddrednotowskie kosztowały w 1893 roku („Brandenburg”) ok. 16 mln marek, natomiast „Deutschland” z 1906 roku stocznia wyceniła na 24,6 mln złotych marek. Za pancernik klasy drednot z 1909 roku (klasa „Nassau”) budżet zapłacił 37,2 mln złotych marek. Zwodowany pięć lat później pancernik „Koenig” kosztował 45 mln marek (2,4 mln funtów), a więc trzy razy więcej niż jednostka tej samej klasy sprzed 20 lat.